*Augustus Lees vir hierdie week se studie: 2 Kon. 13:23; Eks. 2:23 25; Lukas 7:11 16; 1 Joh. 3:17; Joh. 11:35; Rom. 12:15; 2 Kor. 1:3, 4.

Transcription

1 Les 8 *Augustus Jesus Betoon Simpatie SABBATMIDDAG Lees vir hierdie week se studie: 2 Kon. 13:23; Eks. 2:23 25; Lukas 7:11 16; 1 Joh. 3:17; Joh. 11:35; Rom. 12:15; 2 Kor. 1:3, 4. Geheueteks: Toe Hy uit die skuit klim, het Hy die groot menigte mense daar gesien. Hy het hulle innig jammer gekry en die siekes onder hulle gesond gemaak (Matteus 14:14, AFR83). Hoeveel tragieser kan dit wees? n 17-jarige meisie voer n stryd met die tipiese dinge van haar portuurgroep, maar dan gebeur die ergste sy neem haar eie lewe. Kan jy jou haar ouers se absolute desperaatheid voorstel? Hulle leraar het n besoek gebring. Hulle het almal by die eetkamertafel gesit, en vir n lang ruk het niemand n woord gesê nie. Die predikant het homself totaal in hulle verdriet ingeleef. Toe begin hy skielik huil. Hy het so erg gehuil dat hy nie meer trane gehad het nie. Toe, sonder om n woord te sê, het hy opgestaan en vertrek. Heelwat later het die vader vertel hoeveel hy dit waardeer het wat die predikant gedoen het. Hy en sy vrou het op daardie tydstip nie woorde nodig gehad nie. Hulle het geen beloftes, of berading nodig gehad nie. Al wat hulle daardie tyd nodig gehad het, was opregte, rou simpatie. Ek kan nie vir jou sê, vertel hy vir die leraar, hoeveel jou meelewing vir ons beteken het nie. Simpatie beteken met patos, en patos word verbind met jammerte, tederheid, of hartseer. Dit beteken om met iemand te wees op n diepgaande wyse. Om simpatie te betoon teenoor die hartseer van ander, neem die kwessie van meelewing of om met ander te meng tot n nuwe, hoër vlak. Om simpatie te betoon, was ook n noodsaaklike deel van die wyse waarop Jesus mense bereik het. *Bestudeer vandeesweek se les ter voorbereiding vir Sabbat, 20 Augustus. 64

2 Sondag Augustus 14 Hoor die Gekreun Die heelal kan soos n aaklige plek lyk: uitgestrek, koud, en so groot dat ons ons eie nietigheid en betekenisloosheid deeglik daarin bespeur. Hierdie vrees het duideliker geword met die advent van die moderne wetenskap, wie se reusagtige teleskope n baie groter en meer uitgestrekte kosmos ontbloot het as wat ons verbeelding ooit kon begryp. Voeg nou hierby die buitensporige aansprake van Darwinisme, wat in sy mees gewilde weergawe die idee van n Skepper ontken, en mense kan, heel verstaanbaar, sukkel met n mate van hopeloosheid te midde van hierdie uitgestrekte skepping wat oënskynlik niks vir ons omgee nie. Maar natuurlik bied die Bybel ons n heel ander blik op ons tuiste in die skepping. Wat leer die volgende teksverse ons omtrent God se medelyde teenoor Sy gevalle en gebroke skepping hier op aarde? Rigters 2: Konings 13:23 Jesaja 54:7, 8, 10 In teenstelling met die algemene geloof dat die God van die Ou Testament streng, wreed, onvergewensgesind, en omsimpatiek is, veral in teenstelling met Jesus en die wyse waarop Hy in die Nuwe Testament voorgestel word, is hierdie teksverse slegs enkeles van n hele paar in die Ou Testament wat God se deernis vir die mens openbaar. Wat leer Eksodus 2:23 25 ons oor die wyse waarop God ons lyding hanteer? God gee innig om vir mense (lees Jakobus 5:11). Dit is n tema wat dwarsdeur die hele Bybel raakgelees word. Ons smarte, ja selfs om dit aan te hoor, pynig Sy liefdevolle hart... Geen ramp kan die geringste van Sy kinders tref... waarvan ons hemelse Vader nie kennis neem nie, of waaraan Hy nie onmiddellik aandag gee nie. Ellen G. White, Skrede na Christus, p Watter soort kollektiewe versugtinge styg vanuit jou gemeenskap hemelwaarts, en hoe kan God jou gebruik om met daardie lydendes te simpatiseer? 65

3 Maandag Augustus 15 Ons Simpatieke Verlosser Terwyl Jesus tydens Sy aardse bediening met mense omgegaan het, het Hy voor verskeie situasies te staan gekom wat Sy simpatieke en deernisvolle houding geopenbaar het. En toe Jesus uitgaan, het Hy n groot skare gesien en innig jammer vir hulle gevoel, en Hy het hulle siekes gesond gemaak (Matt. 14:14). Lees Matteus 9:35, 36 en Lukas 7: Wat leer dit ons oor hoe ware simpatie en deernis tot uitdrukking kom? Die woord simpatie roep ook ander verwante woorde op, bv. empatie en jammerte. Volgens verskeie woordeboeke is deernis (medelye) jammerte, simpatie en empatie. Jammerte is die simpatieke, jammerlike gevoel vir iemand se lyding. Empatie is die vermoë om daardie gevoel te verstaan of om dit met ander te deel. Deernis en simpatie wys dat ons nie slegs verstaan watter lyding ander deurgaan nie, maar dat ons ook wil help om daardie lyding te verlig en om die lyding te probeer heelmaak. Wat is jou reaksie wanneer jy hoor van die hartseer dinge wat met mense van jou gemeenskap gebeur, soos hulle huis wat afgebrand het, of dood in die familie? Mompel jy net: Dis so jammer, en beweeg dan aan, iets wat so maklik is om te doen? Of word jou simpatie opgewek, en word jy beweeg om deernis vir hulle te hê? Ware deernis sal jou noop om te troos en aktief hulp te verleen op praktiese wyses aan vriende, sowel as vreemdelinge. Al stuur jy n kaartjie van bemoediging en simpatie, of betoon selfs dieper simpatie met n besoek om te help met onmiddellike behoeftes, is liefdevolle optrede die duidelike gevolg van ware simpatie. Gelukkig neig mense en hulporganisasies om deernisvol te reageer op groot rampe. Maar soms skenk ons nie soveel aandag aan die kleiner ongelukkighede en rampe wat mense ook diep tref nie. Jesus het nie slegs simpatie betoon nie, maar dit werklik tot die volgende vlak geneem: deernisvolle optrede. Ons is natuurlik ook geroep om dieselfde te doen. Enigeen kan jammer voel of simpatiek wees oor iemand se ongeluk. Die vraag is egter: tot watter optrede lei hierdie simpatie? Oor ontbyt luister n man na sy vrou wat lees oor n ramp in n ander land wat duisende mense se dood veroorsaak het. Nadat hulle n paar oomblikke oor die verskrikking hiervan gepraat het, het hy die onderwerp verander en gevra of die plaaslike sokkerspan die vorige aand se wedstryd gewen het. Op watter wyses is ons skuldig aan dieselfde soort optrede, en wat kan ons daaromtrent doen, indien enigiets? 66

4 Dinsdag Augustus 16 Loop in Hulle Skoene Lees Kolossense 3:12, 1 Petrus 3:8, en 1 Joh. 3:17. Wat sê hierdie verse vir ons, en hoe kan ons hierdie medelye ook in ons eie lewens openbaar? Deernis ( kompassie of medelye) stam uit die Latynse woord compati, wat die betekenis dra van ly saam met. Omdat ons ook al gely het, is ons in staat om die lyding van ander te begryp; en daar is geen twyfel nie, net soos ons ook dikwels smag na medelye en deernis in ons eie lyding, behoort ons gewillig te wees om ook dieselfde vir ander in hulle nood te doen. Ons het vroeër die verhaal van die goeie Samaritaan gelees. Terwyl Hy die die voorbeeld van die Samaritaan uitlig, sê Jesus: Maar n sekere Samaritaan wat op reis was, het op hom afgekom; en toe hy hom sien, het hy innig jammer gevoel (Lukas 10:33). Hierdie jammerte of deernis het die Samaritaan genoop om op te tree ter wille van die beseerde slagoffer. Die priester en die Leviet het waarskynlik hulleself afgevra: As ek hierdie man help, wat sal dan met my gebeur? Die Samaritaan kon waarskynlik gevra het: As ek nie hierdie man help nie, wat sal dan met hom gebeur? In hierdie verhaal neem die Samaritaan op onselfsugtige wyse die perspektief van die slagoffer aan, en tree dan op. Hy het sy eie veiligheid en rykdom vir n vreemdeling op die spel geplaas. Met ander woorde, om n Christen te wees, verg soms risiko s, en kan potensieel ook baie duur wees. Kyk na die verhaal van die verlore seun ook vanuit hierdie perspektief (Lukas 15:20 32). Wat doen die verlore seun se vader wat hom kwesbaar vir kritiek en familie-struwelinge maak? Die deernisvolle omhelsing, en die kleed van tuiskoms, die ring van vertroue, die skoene van vryheid, en die oproep tot feesviering, weerspieël alles n vader se vreugde wat gewillig is om alles op te offer vir die ontwil van sy verlore seun se herstel. Verlore beteken verkwistend, roekeloos, buitensporige, en onbeheersd. Hierdie soort gedrag beskryf beslis die pad van die seun in hierdie verhaal. Maar stop net n oomblik en besin hieroor, dat in reaksie op die terugkeer van die verlorene, kan mense regtens aanspraak daarop maak dat die vader in hierdie verhaal alle waardigheid opsy geskuif het en alles wat hy besit het, roekeloos op sy verwaarloosde seun uitgestort het. In die oë van die ouer broer is die vader verkwistend, buitensporig en onbeheersd. Die vader word eintlik die verlorene by die aansien van sy berouvolle seun, en sy hart van medelye sit n proses aan die gang waar alle hulpbronne geledig word wat nodig is om hom weer te herstel. 67

5 Woensdag Augustus 17 Jesus het Geween Jesus het geween (Joh. 11:35). Wat sê hierdie vers, nie net oor Jesus as mens nie, maar ook oor die wyse waarop Hy in Sy menslikheid gereageer het op die lyding van ander? Lees ook Rom. 12:15. In Johannes 11:35 betoon Jesus simpatie, empatie en, jammerte, vanuit Sy diepste wese. Al was Hy op die punt om Lasarus uit die dood te laat opstaan, het die familie met wie Hy so nou betrokke was, se rou Hom fisiek en emosioneel diep geraak. Maar Jesus het nie slegs geween oor die dood van n kosbare vriend nie. Hy het na die groter prentjie gekyk; die lyding van die mensdom as gevolg van die verwoesting van sonde. Die gewig van die droefheid van eeue het op Hom gedruk. Hy het die verskriklike uitwerking van die oortreding van die wet van God gesien. Hy het gesien hoe, in die geskiedenis van die wêreld vanaf die dood van Abel, die stryd tussen goed en kwaad steeds erger word. En in n toekomsblik het Hy die lyding en leed, die trane en dood gesien wat die lot van die mens sou wees. Sy hart is deurpriem met die lyding van die mensdom in alle eeue en lande. Die wee van die sondige ras het swaar op Sy siel gedruk, en die fontein van Sy trane het oopgespring in Sy verlange om al hul nood te lenig. Ellen G. White, Die Koning van die Eeue, p Dink na oor haar woorde: Jesus het, op wyses wat nie een van ons sou kon doen nie, die lyding van die mensdom in alle eeue en lande in hierdie familie gesien. Onsself kan kwalik die pyn van ander, met wie ons hegte verbintenisse het, deurstaan of daaroor dink. Voeg nou hierby nog die pyn van ander van wie ons in die nuus lees. En tog, het ons hier die Here, wat dink op n wyse, wat ons nooit sal doen nie, en Hy huil oor die kollektiewe hartseer en rou van die hele mensdom. Net God alleen ken die volle omvang van die mens se ellende en hartseer. Hoe dankbaar behoort ons nie te wees oor die feit dat ons slegs n flou glimp van daardie hartseer kry nie, en selfs dan blyk dit vir ons te veel te wees. Probeer jouself voorstel wat Jesus se hart op daardie tydstip so diep geraak het. Generaal William Booth, die stigter van die Heilsleër, het gesê: As jy nie oor die stad kan huil nie, kan ons jou nie gebruik nie. Roger S. Greenway en Timothy M. Monsma, Cities: Missions News Frontier (Grand Rapids, Mich.: Baker Pub. Group, 2000) p Wat behoort hierdie woorde vir elkeen van ons te beteken? 68

6 Donderdag Augustus 18 n Ander Soort Trooster Geseënd is die God en die Vader van ons Here Jesus Christus, die Vader van ontferminge en die God van alles vertroosting, wat ons troos in al ons verdrukking, sodat ons die wat in allerhande verdrukking is, kan troos deur die vertroosting waarmee ons self deur God getroos word (2 Kor. 1:3, 4). Wat sê Paulus hier vir ons oor die wyse waarop ons eie lyding ons kan help sodat ons meer effektief kan wees met die betoning van simpatie en vertroosting aan die mense rondom ons? Hoe het jy die werklikheid van hierdie woorde al in jou eie lewe ervaar (indien wel)? Die woord troos (E. comfort ) stam uit Latyn com (saam, met) plus die woord fortis (sterk). Terwyl Christus ons in ons lyding versterk, kan ons hierdie sterkte ook aan ander oordra. Soos ons uit ons hartseer geleer het, kan ons meer effektief aan ander in hulle eie lyding getuig. Kerke het gewoonlik lidmate wat lyding deurgaan, en lidmate wat vertroos. Hierdie kombinasie kan jou kerk transformeer tot n veilige hawe - n vrystad (Num. 35), ( asielstede, AFR83), en n rivier van genesing (Eseg. 47:1-12) wat na die gemeenskap toe uitvloei. Dis n kuns om simpatie te betoon en te vertroos. Hier is enkele voorstelle: Wees opreg. Luister meer as wat jy praat. Maak seker dat jou liggaamstaal jou pogings komplimenteer of versterk om te simpatiseer en te troos. Betoon simpatie vanuit jou eiesoortige persoonlikheid. Sommige mense betoon simpatie deur sagkens saam met die ontstelde persoon te huil. Ander huil nie, maar betoon simpatie deur iets te reël wat n vertroosting vir die bedroefde is. Deur bloot teenwoordig te wees is dikwels belangriker as om te praat of iets te doen. Laat mense toe om op hulle eie manier te rou. Vergewis jouself van die fases van die rouproses waardeur mense dikwels gaan. Wees waaksaam om te sê Ek weet hoe jy voel. Die kanse is baie groot dat jy nie weet nie. Professionele berading het n besliste plek. Moenie sê Ek sal vir jou bid nie, tensy jy werklik onderneem om dit te doen. Indien dit moontlik is, bid saam, bring n rustige besoek, en deel bemoedigende Bybelbeloftes met die lydende persone. Reël n ondersteuningsgroep (indien beskikbaar) by jou kerk of in jou gemeenskap. 69

7 Vrydag Augustus 19 Vir verdere studie: Lees Deut. 24:10 22, Jona 3, Mal. 3:17, Matt. 15:32 38, Mark. 6:34 44, Gal. 6:2, Heb. 10:32 34; Lees Ellen G. White, Be Sympathetic to All Men, p. 189, en Thoughtful of Others, p. 193, in My Life Today; Die voorreg van gebed, p. 100, in Skrede na Christus; This Is Pure Religion en The Parable of the Good Samaritan, hoofstukke 4 and 5, in Welfare Ministry. n Paar gesinne met hulle klein kinders het gedurende die vakansie bymekaargekom en pakkies kos en toiletbenodigdhede verpak om aan die talle haweloses in hulle stad uit te deel. Nadat hulle n paar uur gewerk het, het hulle in hul motors na die middestad gery, en na ongeveer n halfuur, al die pakkies uitgedeel. Hierna het hulle n museum besoek en heerlik gaan uiteet. Terwyl hulle terugloop na hulle motors, sê iemand: Ek is bly ons het dit gedoen. Maar besef julle ook dat die meeste van die mense aan wie ons die pakkies uitgedeel het, waarskynlik teen hierdie tyd al weer honger is? Daar is geen kwessie nie, daar is so baie mense daarbuite wat vertroosting, simpatie en hulp benodig, dat dit alles oorweldigend lyk, selfs tot op die punt waar mens kan dink: Wat is die sin daarin om dit alles te doen? Ons kan skaars n duikie maak! Talle probleme bestaan egter met hierdie manier van dink. Eerstens, indien almal so redeneer, sal niemand iemand anders help nie, en sal die behoeftes, hoe erg dit ookal is, selfs erger wees. Maar, as elkeen wel hulp kan aanbied en doen wat hulle kan, sal die ander se behoeftes, hoe verskriklik dit mag wees, nie so erg wees nie. Tweedens, ons is nooit in die Bybel meegedeel dat menslike pyn, lyding, en boosheid aan hierdie kant van die hemel uitgeroei sal word nie. Trouens, ons word die teenoorgestelde vertel. Selfs Jesus, toe Hy hier was, het nie al die menslike lyding tot n einde gebring nie. Hy het gedoen wat Hy kon. Ons moet dieselfde doen: bied troos, simpatie, en help diegene wat ons kan. Vrae vir bespreking: 1. Hoe kan die kerk omskep word in n veilige, helende plek vir die gebrokenes van hart? 2. Bespreek die volgende aanhaling: Baie wonder waarom God nie optree nie. God wonder waarom so baie van Sy mense nie omgee nie. Dwight Nelson, Pursuing the Passion of Jesus (Nampa, Idaho: Pacific Press Publishing Association, 2005). Stem jy ooit saam met die uitgangspunt van hierdie uitdaging? Indien wel, wat kan ons doen om te verander? 3. Kyk na die aanhaling van Ellen G. White: Vriendelike woorde wat eerlik geuiter word, klein betuiginkies wat eerlik betoon word, sal die wolke van versoeking en twyfel in die siel wegvee. Die suiwer hart wat Christelike simpatie uitstort, gegee op n eenvoudige wyse, het die krag om die deur van die hart te open vir eenvoudige behoeftes, n delikate aanraking van die Gees van Christus. Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 9, p. 30 (vry vertaal). Wat behoort dit ons mee te deel oor die ongelooflike krag wat die goeie kan meebring, deur vriendelikheid en simpatie te betoon aan ander na wie ons wil uitreik en help in hulle lyding en rou? 70

8 Notas