"I don't know how to love," sabi niya. "Then I'll teach you how to love," sagot naman ng isa. (Completed: Cass Scott Story)

Transcription

1 The Love Project by idangs "I don't know how to love," sabi niya. "Then I'll teach you how to love," sagot naman ng isa. (Completed: Cass Scott Story) Original Version: Date started: November 2, 2012 Date ended: November 4, 2013 Revised: March 10, April 1, 2015 ================= The Love Project Mahaba ang pila sa labas ng classroom namin. Parang may rasyon ng bigas kung titingnan mo. Tinawag na ako ng kablock ko at pinaupo sa may harap. "Game." May lumapit at umupo sa harap ko na isang babaeng haggard na at mukhang hindi nakatulog ng tatlong linggo.

2 "My boyfriend dumped me. Pinagpalit niya ako sa babaeng mukhang hipon. What should I do?" sabi niya with matching tears pa. "Magpaparlor ka." "Excuse me?" "Sa itsura mo ngayon malamang ko nagpaparty na yun at nakawala siya sayo. Eyebags. Wrinkles. Splitends. Haggard. Mukha kang labanderang nanay ng isang dosenang bata." Hinawakan niya yung pagmumukha niya pati na rin ang buhok niya. "Go! Paparlor ka na. Magpaganda ka. Wag kang mastress dahil sa kanya. Nakakapanget yun. You should look pretty para pagsisihan nyang iniwan ka niya."

3 Eto na naman ako. Giving advices to people I don't even know. This isn't my job. Pero nag-eenjoy ako sa ginagawa ko. Marami rin ang taong pinipilahan ako para hingan ng advice o magpatulong sa mga problema nila sa puso. Ako raw kasi si kupido at ang love doctor nila. Pero alam mo kung ano ang nakakatawa? Never pa ako nainlove. Ironic di ba? Ang daming naghihingi ng advice about sa love sa taong ni minsan hindi pa nainlove. Nagulat ako nang may nagbagsak ng kamay niya sa lamesang nasa harap ko. "Go on a date with me." sabi nung lalaking nasa harap ko ngayon.

4 Tinaasan ko sya ng kilay, "Ayoko." "I'm not asking for permission." naglapag sya ng papel sa harap ko at umalis na. Saturday. 5pm. I'll pick you up. Nilukot ko lang yung papel at tinapon kung saan man. I don't go on dates. It's not my thing. Nawala na ako sa mood kaya sabi kong ititigil ko na muna ang pakikipagusap sa mga nakapila. Pero bago pa ko makaalis, bumalik yung lalaki kanina.

5 Sinamaan ko lang sya ng tingin. Lumapit siya sa akin, "I forgot something." lumapit siya at may ginawa na ikinagulat ko. He kissed me on the cheek. "See you on Saturday Cass." and he went away. Hi, I'm Cass. And this is my love project. ***

6 A/N: Hi guys! Side story po 'to ng Teen Clash. You know Cass Scott? Yung kapatid ni Ice? This is her story. Maiksi lang 'to. Don't worry. ;) <3 ================= Chapter 1: Endangered Species "Class dismissed." Lumabas agad ako ng room namin pagkdismiss ng prof ko at nagpunta sa may park ng university. Vacant ko at dalawang oras pa bago magsimula ang kasunod na klase. Humiga ako sa may damuhan at pumikit. "Ms. Cass?" Ayan na naman. Paniguradong may manghihingi na naman ng payo. "What?" tanong ko nang hindi man lang tinitingnan kung sino ang nagsalita. "Ano po.. Kasi.. Ano e.. Paano ba 'to.. Kasi -- " "Go ahead. What's your problem?" tanong ko sa kanya at umupo na rin. Kung ibabase sa itsura niya, mukha siyang.. Tahimik? Mahinhin? Mabait? Good girl. Napakamot siya sa ulo niya at mukhang nahihiya pang magsalita. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya. Mukhang wala pa rin siyang balak magsalita. "Sige na. Okay lang. Don't be shy. You can ask or tell me anything."

7 Nagbuntong-hininga siya at nagsalita, "There's this guy.. He told me he likes me." Hinihintay kong dugtungan niya yung sinabi niya pero di na sya nagsalita ulit at tiningnan lang ako na medyo nahihiya pa. And?" I asked her. Baka kasi may ihahaba pa ang kwento nya. "That's it." Tiningnan ko siya na may halong pagtataka, "Ayon na ba yun? Wala ng kasunod. Like, 'he told me he likes me pero di lang pala ako', 'he told me he likes me pero nalaman kong pinagpustahan lang pala ako', 'he told me he likes me pero bestfriend lang ang tingin ko sa kanya.' Walang ganu n?" Umiling iling sya habang nakakunot ang noo niya, "Wala po. Ayon na talaga." "Uulitin ko ang sinabi mo. Ang sabi mo, may isang lalaking nagconfess sa yo na gusto ka niya." "Opo." "Wala ng kasunod ang kwento mo." "Wala na nga po." "So anong problema doon? Nagconfess lang pala." "Ayon nga po ang problema. Nagconfess siya." I stared at her in disbelief. What's wrong with this girl?

8 Tiningnan ko sya mula ulo hanggang paa. Mukha naman siyang naconscious doon. Yumuko siya at pinaglalaruan ang daliri niya. And there. Ayon na. "Alam ko na problema mo." "Po?" "You're too shy. Actually hindi mo naman talaga problema yung nagconfess sa yo. Ang problema mo, hindi mo alam kung totoo ba ang sinasabi niya. Hindi mo alam kung niloloko ka lang ba o hindi. Hindi mo alam kung posible ba ang sinabi niya." Nahalata ko namang naguguluhan na siya sa mga sinasabi ko kaya nagpatuloy ako, "Kasi wala kang tiwala sa sarili mo. Hindi mo alam kung pwede ka ba talagang seryosohin. You've got trust issues hindi sa mga taong nakapaligid sayo.. kundi sa sarili mo." Yumuko ulit siya, "Kasi naman po hindi kapani-paniwalang may magkakagusto sa akin. Ang simple ko. Boring." Hinawakan ko ang balikat niya kaya napatingin siya sa akin, "Hindi dahil sa simple ka at walang kolorote sa mukha, ibig sabihin hindi ka na magugustuhan ng lalaki. Kahit na maraming lalaki ngayon na nagpapabulag sa makukulay na mukha at makukurbang katawan ng mga babae, mayroon pa rin na mga lalaki ang mas gugustuhin ang simple pero totoong babae. Kung magusgustuhan ka ng ganoong klase ng lalaki, aba, ang swerte mo. Endangered na kaya sila." Medyo natawa yung babae sa sinabi ko at napangiti ako. "Alam mo kasi, miss, wag kang magtaka kung may magkagusto man sa yo. You're pretty. You just don't know it. Dahil doon, it makes you prettier. Magtiwala ka naman sa sarili mo, okay?" Tumango siya at bigla akong niyakap na ikinagulat ko, "Thank you po, Ms. Cass. Thank you talaga. Salamat po sa lahat ng sinabi niyo. Ang bait bait niyo po. Sana po di kaya magsawang magbigay ng payo sa mga katulad ko." Napangiti na naman ako sa mga sinabi niya. Tinapik tapik ko siya sa balikat.

9 "Cass na lang." Megan po. Thank you po. Thank you po talaga." "Drop the 'po'. Nga pala, wala ka bang class?" Tiningnan niya ang wrist watch niya saka nanlaki ang mata niya, "Hala! Malelate na ko." Natataranta nyang sabi habang tumatayo at nagpapagpag ng damit nya, "Nice meeting you, Cass. Sana hindi ito yung huling pag-uusap natin. Salamat ulit. Babye!" Napailing na lang ako habang nakangiti. People like her is rare. Yung tipo ng tao na normal kumilos. No pretentions. Walang acting. Nang makaalis siya ay bumalik na ako sa pagkakahiga at pumikit. "Mas bagay pala sa yo ang nakangiti." Dumilat ako at tiningnan kung sino ang nagsalita. Ugh. That guy again. The one who stole a kiss from me. "Why are you here?" Irita kong tanong sa kanya. "Sudden change of mood? Bipolar ka siguro," sabi niya at humiga rin sa dumuhan. "Nang-iinis ka ba?" "Naiinis ka ba?" Tatayo na sana ako para umalis pero pinigilan niya ko. Hinawakan lang niya ang braso ko kaya napahiga ulit ako.

10 "Meron ka ba? Joke lang naman." "What do you want?!" "Ikaw," sagot niya at humarap sakin. Tinulak ko naman palayo yung mukha niya at umupo, "Alam mo, mister.. hindi ko alam kung ano yang trip mo at pati ako sinasama mo. Kung ano man yan, tigilan mo na kung ako sa yo." Umupo rin siya at tiningnan ako ng seryoso, "Una, hindi mister ang pangalan ko. I'm Ryan. Pangalawa, hindi naman 'to trip. Totoo nga. Gusto kita." "You don't even know me!" "Kaya nga ayan na. Kikilalanin na nga kita di ba?" "Tigilan mo nga ako. Wag mo ko idamay sa mga kalokohan mo." Ginulo-gulo niya yung buhok niya na parang naiinis. "Ang kulit. Hindi nga sabi joke to. Totoo nga kasi. Gusto nga kita. Ano bang mahirap paniwalaan doon?" "Kung gusto mo talaga ako, itigil mo na yang nararamdan mo. Bahala ka. Baka mamaya mainlove ka pa." "Ano namang masama doon?" "You can't love me. Masasaktan ka lang." "Bakit?" "Kasi wala kang mapapala sakin." Kumunot-noo siya sa sinabi ko.

11 Tiningnan ko siya ng seryoso at ngumisi, "Love? Para lang yan sa mga taong takot mag-isa. Love is for the weak." "Hindi rin. Love makes you strong. Love is only for strong people. Yung mga taong handang masaktan. Yung mga hindi natatakot sumubok." Natahimik ako sa sinabi niya. Para sa matapang lang ang love? Mali siya ng paniniwala. Duwag lang ang nagmamahal. Minsan natatawa na lang din ako. Ako ang hingian ng payo ng mga tao tungkol sa love pero ako mismo sa sarili ko, walang balak mainlove. Kasi nga para sa mahihina lang yun. Karamihan ng lumalapit sa akin mga umiiyak. Karamihan sa kanila mga nasasaktan. Humiga ako at inilagay ang dalawang kamay ko sa may tiyan ko, "Whatever. Ano man ang sabihin mo, walang mababago sa paniniwala ko. I don't know how to love." Naramdaman ko namang humiga ulit sya sa tabi ko pero di ko na lang pinansin. "Then I'll teach you how to love." ================= Chapter 2: Happy Endings Nililigpit ko na ang gamit ko at inaayos na rin ang sarili ko. Tanghali pa lang pero uwian na namin.

12 "Cass, maglalunch kami. Sama ka ba?" aya sa akin ng kaklase ko. "Maybe next time," sabi ko sa kanya at ngumiti. "Sige, ingat ka na lang." Nagpunta na ako sa may parking lot nang nakaramdam ako ng gutom. Kailangan ko na talagang umuwi sa bahay para makakain. I was about to open my car's door nang biglang may sumulpot, "Hey, Cass. Gusto mo maglunch?" tanong ng hindi ko kilalang lalaki. Tiningnan ko siya ng walang kaexpre-expression, "Of course." Napangisi naman sya bigla. "Talaga? Maglalunch ka with me?" "Gusto ko maglunch samin. Not with you. As soon as I get back home, sinalubong agad ako ni manang. "Manang, may lunch na po?" "Ay opo. Kumakain na nga po yung kapatid niyo doon." "May pasok po yung dalawa, di ba?" "Hindi po pumasok si Sir Ice." "Ah ganoon po ba? Sige po. Kain na lang din muna ako doon." Inabutan ko si Ice na kumakain nang makarating ako sa dining room. Nilapitan ko siya at binatukan, Hoy. Bakit di ka pumasok?"

13 "Basta. "Alam ba nila Papa na hindi ka pumasok?" "Huwag ka ngang matanong, Ate Cass." Inirapan ko na lang siya at kumain. Napaksuplado. Nakakairita. Bago pa man din kami matapos kumain, may dumating na namang bago. Si Ashley. Ang bunso kong kapatid. Grade 6 palang 'to. "Hello!" bati niya sa amin ni Ice. Nginitian ko lang sya at tinanguan lang naman siya ni Ice. "Aga mo naman umuwi?" "Halfday lang kami for some unknown reason," sagot niya at tumabi na kay Ice para kumain. "Halfday lang pala kayo. Akin na baon mo. Dapat half lang din yan." "Nope. Mine." "Bigay mo na sa akin yan." "Huwag ka na ngang makulit, ate. Kaya hindi ka pa nagkakaboyfriend e." Ano raw?! Biglang natawa si Ice sa sinabi ni Ashley. Ako naman ay tumingin lang ng masama sa kaniya. Ano ba naman kasi ang koneksyon ng baon sa boyfriend?

14 *** Naglalakad ako papunta sa may library nang may humarang sa akin na babae. "Ms. Cass." Alam ko naman na hihingi to ng payo. Ano pa bang bago? "Spill." "May problema ba sa akin?" Nagsalubong ang kilay ko sa naging tanong niya. "Ni hindi nga kita kilala. Paano ko malalaman kung anong problema sa yo?" Nakita ko namang napalunok siya, "Anong problema?" "Kasi po yung boyfriend ko. He's cheating on me. Nambabae na naman siya." "Details." Kahapon po kasi ang sabi niya sakin hindi niya na ako masusundo kasi may family problem daw siya. Kailangan daw sya ng mother niya. Hinayaan ko po. Pero bago ako umuwi, nagdaan po akong mall para bumili ng materials sa project ko. I saw him there with some girl. Sobrang sweet pa nila. Noong tinanong ko siya kanina kung sino yung babae tinanggi pa niyang babae niya yun. Pero po napagalaman ko sa friends nya at sa babae mismo na girlfriend din siya ng boyfriend ko." "Ilang beses ka na niya niloko?" "Hindi ko na po matandaan. Maraming beses na kasi." "Bakit ayaw mo pa hiwalayan?" "Mahal ko po kasi siya."

15 "Minsan hindi naman sapat yung pagmamahal lang. Kung sobra ka ng nasasaktan, hiwalayan mo na. You can use your heart, but bring your brain with you. Ang mali lang siguro sayo ay masyado kang naging tanga." "Po?" "You're a fool. That's wrong with you. Ang problema naman sa boyfriend mo, hindi marunong makuntento. Naghahanap ng kung ano ang wala. Hindi makaappreciate ng kung ano ang meron at nasa harapan niya." "What should I do?" Umiiyak niyang tanong. "Hiwalayan mo na." "Ha?" "Huwag mo ng hintayin yung time na siya yung magtanggal ng kamay mo sa pagkakakapit. Ikaw na ang kusang bumitaw." Hinintay ko lang tumigil sa pag-iyak yung babae at ng masiguro kong ayos na siya ay nagpunta na akong library. Naniningin ako ng magandang basahin ng may sumulpot sa tabi ko, "Hey!" "Ay, hey!" sigaw ko dahil sa gulat. "Ssh," saway ng librarian. "You scared the hell out of me," inis na bulong ko sa nanggulat sakin na si.. what's his name again? Ryan. Yeah. Ryan. "Ang cute mo palang magulat." Napairap ako at nagpatuloy na lang sa paghahanap ng libro. Iisipin ko na lang na wala ang bwisit na to sa tabi ko.

16 Akala ko ba si Kupido ka?" Nagkibit-balikat lang ako at nagpatuloy sa pagbubuklat ng libro. "Hindi ba ang ginagawa ni Kupido ay nagpapana ng dalawang tao para magkainlove-an sila? Bakit ikaw pinayuhan mo pang makipaghiwalay yung babae?" Tumigil ako sa pagbubuklat ng libro. Sinara ko yun at binalik sa shelf. "Were you stalking me?" "No. Nagkataon lang na nasa parehas tayong lugar at narinig ko ang usapan niyo. Bakit nga ganoon ang payo mo?" "Because I'm not Cupid. Hindi ako maliit na bata na magpapana lang ng kung sinu-sino. Gusto ko magising yung babae. Ang tanga niya. Niloloko na siya, nagbubulagbulagan pa." Napakunot naman ang noo niya sa naging eksplansyon ko, "Akala ko ba inaayos mo yung mga gusot nila at problema sa puso?" "Kaya nga pinayuhan ko siyang makipaghiwalay di ba? Kasi doon maayos yung problema niya. Kapag nakipaghiwalay siya." "Ha? Hindi happy ending?"

17 Takang taka akong tumingin sa kanya. Buong akala ko babae lang ang naniniwala sa happy ending. Pati sya naniniwala dun? Ang weird talaga ng lalaking 'to. "Happy endings aren't real. Walang masaya sa mga endings. Hindi porque nagmahal ka aasa ka na pagdating sa dulo laging masaya. Madalas sa umpisa lang nagiging masaya. Sa huli, wala na." "Alam mo bang kapag nagmahal ka magiging masaya ka pa rin kahit papano. Kasi kahit na gaano karaming hirap ang pagdaanan mo, basta ba nagmamahal ka, paniguradong sa huli malalagpasan mo lahat ng sakit at magiging masaya ka pa rin." Tinaasan ko siya ng kilay at pinagtawanan ang sinabi niya. "Mali ka," kunot noo na naman siyang tumingin sakin. "Sa bandang huli, ang pagmamahal na sinasabi mo ang sumisira satin." Bigla namang lumapit sa amin yung librarian na mukhang umuusok na ang ilong at tainga, "Kung dito kayo magliligawan sa loob ng library, pwede bang lumabas na lang kayo?" Napatikom na lang ako ng bibig at yumuko, "Sorry po." Pahamak talaga yung Ryan na yun. Magbabasa dapat ako hindi tuloy natuloy. Ano na ngayon gagawin ko sa spare time ko? Kainis. "Bakit ka nang-iiwan?" Speaking of the devil. Sumunod pa. "Hindi kita iniwan. Kasi hindi naman talaga kita kasama, sagot ko sa kaniya nang hindi tumitigil sa paglakad. "Sungit naman. Pasalamat ka may klase ako ngayon. Kung wala hindi kita titigilan. Bye!" paalam niya at tumakbo paalis. Hindi pa siya nakakalayo nang maisipan niyang bumalik sa akin. Napahinto ako sa paglalakad kasi huminto siya sa tapat ko at tinitigan ako.

18 "What?" Iritang tanong ko sa kanya. "Paalala ko lang date natin bukas ha? Sige, babye na talaga," sabay gulo niya ng buhok ko kaya pinalo ko ang kamay niya. "Don't you ever touch my hair." Tumawa lang siya at kumaway sabay takbo ulit palayo. Bakit ang cheerful niya? Ang weird pa. Nakakainis. ================= Chapter 3: More than what I expected Mahimbing akong natutulog pero naistorbo yun ng makaramdam akong may yumuyugyog sa akin, "Ate, wake up." Unti-unting kong minulat ang mata ko at tiningnan ang orasan sa gilid ng kama. Pagtingin ko kung anong oras na, pumikit na lang ulit ako. "Ate naman." "Maaga pa, Ash." "No. 8am na." "Wala akong Saturday class. I'm still sleepy." Tinigil niya ang pagyugyog sa akin at pumadyak, "Ugh! Ang hirap mo naman gisingin. Bahala ka nga diyan. Ipapagising na lang kita." Narinig ko na lang yung sound ng footsteps nya at yung pagsara ng pinto. Finally. Makakatulog na ulit ako.

19 Nararamdaman kong makakatulog na ko nang marining kong bumukas ulit yung pinto. Ang kulit talaga ng kapatid kong 'to. Kapag ako nainis ipapaampon ko 'to sa kapitbahay namin. "Bakit ba bumalik ka pa, Ash? Labas na." Medyo inaantok ko pang sabi sa kanya habang nakapikit. "Ang tamad mo." "Whate -- " Nahinto ako sa pagsasalita ng marealize kong hindi boses ni Ash ang nagsalita. Dumilat ako at nanlaki agad ang mata ko sa nakita ko. Napaupo ako sa kama ko at tinuro ko ang lalaking nasa harapan ko, "Paano ka nakapasok dito?!" "Nagdaan doon malamang," sagot niya at tinuro ang pintuan. Sinamaan ko siya ng tingin kaya itinaas niya ang kamay niya, "Chill. Kakagising mo lang init agad ng ulo mo. Yung kapatid mo nagpapasok sa akin." "Ashley!!" Agad agad naman may nagbukas ng pinto ng kwarto ko at iniluwa ang magaling kong kapatid na hingal na hingal pa. "Bakit? Bakit? Ano nangyari?" tarantang tanong niya. Tinuro ko naman si Ryan na nakatayo lang sa gilid ng kama at nagpipigil ng tawa, "Ayan. Ayan ang nangyari."

20 Tinikom ni Ashley ang bibig niya at unti-unting naglakad paatras palabas ng kwarto ko. "Where do you think you're going?" Napahinto naman siya at tumawa. Yung tawa na halata mong kinakabahan. "Ah. Ano. Kasi, ate, wala sila Mama. Tapos sabi niya may date kayo. First time mong makikipag-date kaya naexcite ako. Tapos pinapasok ko siya -- " bago pa siya matapos magsalita tumayo na ako para habulin siya. "Ayoko na!!" sigaw niya at pinagsaran ako ng pinto. Huminto ako sa pagtakbo at nilingon ang ngayo'y nakaupo sa kama ko at nakahawak sa tiyan habang humahaglpak sa pagtawa na si Ryan. Nagpamewang ako at tinaasan siya ng kilay, "May nakakatawa ba?" "Oo. Kayo ng kapatid mo." Inirapan ko siya at lumapit sa may kama para kumuha ng unan pangbato sa kanya. "Aray," sabi niya at kinamot ang ulo niya. "Labas na nga." "Mag-ayos ka na muna." "Bakit ba?" "Anong bakit?" "Bakit ako mag-aayos at bakit ka ba nandito?" Humiga siya sa kama ko, "Sabado kaya ngayon. Saka tinext kita kagabi."

21 Tiningnan ko lang sya. Tumingin din sya sa akin at nagbuntong hininga, "May date tayo ngayon. Sabado. Remember?" Date? Ah. Yun yung unang beses ko siyang nakita. Yung niyaya niya ko magdate. Sa pagkakaalala ko, 5pm ang sabi niya. 8am palang ha? "Teka, nareceive mo ba text ko?" Kinuha ko ang cellphone ko sa lamesa sa gilid ng kama. "Paano mo ko itetext lung hindi mo alam number ko?" tanong ko habag binubuksan ang mga messages na natanggap ko. "Pinagtanong ko syempre." "Agahan na lang natin bukas. 9am would be nice." basa ko sa nareceive kong text mula sa unknown number. "Ikaw ba 'to?" "Yup yup!" Ni hindi man lang sya nagpakilala sa text. Abnormal talaga. "Sa pagkakaalala ko, hindi naman ako pumayag makipagdate sa yo." Nagkibit balikat siya, "Hindi nga. Pero sabi ko nga sa yo, hindi naman ako nagpapaalam. Kaya makikipagdate ka sakin wheher you like it or not." Confident, eh? "What if hindi ako pumayag?" "E di hindi ako uuwi sa amin at magstay lang ako dito sa inyo. Magkasama pa rin tayo in that way kaya considered as dating pa rin yun." "Just because magkasama ang dalawang tao of the opposite sex ibig sabihin nagdedate na sila? You're completely out of your mind." "Siyempre hindi. Sa ating dalawa lang counted ang ganoong sistema." Nilapag ko lang ang phone ko at naglakad papuntang banyo.

22 "Where are you going?" tanong niya at tumayo na. "Mag-aayos na. Sabi mo may date tayo, di ba?" "Payag ka na?" "Akala ko ba hindi ka naman nagpapalam?" "Sabi ko nga. Sige. Doon muna ako sa may sala niyo." Bago pa siya tuluyang lumabas at bago pa ako tuluyang pumasok sa banyo, nagsalita ulit ako, "But this is not a romantic date. Just a friendly date." "I don't care. Date pa rin to kaya ayos lang." A date I mean friendly date, won't harm anyways. Pwede na rin i-try. Isa pa, mukhang wala talaga siyang balak umalis ng bahay namin hanggang hindi ako sumasama sa kaniya. Kaya ayos na to. Besides, treat naman niya. Nang matapos ako maligo at mag-ayos, bumaba na ako para puntahan si Ryan. Inabutan ko siyang nasa sala at kakwentuhan si Ashley. Nagkasundo pa ata ang dalawang abnormal. "Ayan na pala si ate." "Saan sila?" tanong ko kay Ashely nang makalapit na ako sa kanila. "May emergency meeting si Ma sa school. May business meeting naman si Papa. Si Kuya Ice natulog kila Kuya Xander."

23 "Tara na?" tanong ni Ryan sa akin. Papayag na sana ako kaya lang biglang tumunog yung opening song ng cartoon na pinapanuod ko. Umupo ako sa tabi niya, "Later. Phineas and Ferb na pala." Naramdaman ko namang nakatitig sa akin si Ryan kaya nilingon ko siya. "Bakit?" "Ha? Ah, wala," sagot lang niya at nginitian ako. Habang nanunuod, tawa lang ako ng tawa. Hindi ko nga alam kung bakit ako tumatawa kahit wala namang nakakatawa. Nang matapos na yung Phineas and Ferb, nag-unat ako at tumayo. "Tara na. 10:30 na pala." Nagpaalam lang kami kay Ashley at umalis na. "Saan tayo?" tanong ko sa kanya nang makasakay na kami parehas sa kotse. "Saan mo gusto?" "Fastfood. Lunch muna tayo." Tumingin siya sa'kin. "Fastfood? Doon mo gusto?" "Anong masama doon?" "Akala ko kasi mas gusto mo sa mga sosyaling restaurant." Sa halip na sumagot ay inirapan ko na lang siya.

24 Habang nagdadrive siya napansin ko na kanina pa siya nakangiti. Hindi ko alam kung maiirita ba ko o macucurious sa kanya. Para na siyang baliw. "Why are you smiling?" Tiningnan niya ako saglit tapos ay tumingin din sa daan, "Because of you." Napakunot ang noo ko, "Bakit?" "I never thought na ang chilidish mo pala masyado. Nakikikanta ka pa kila Phineas. Ang akala ko kasi napakamature mo na." "Masama ba?" Masungit kong tanong. "No. It's cute actually. I'm glad nakita ko ang side mo na yan. Alam mo bang nakakaintimidate ka minsan. Saka parang ang seryoso mo masyado. Kapag pala pamilya mo ang kaharap mo o nasa bahay niyo lang ikaw, nagiging ibang tao ka na." Hindi ko siya sinagot at sumandal lang sa may passenger seat. Natahimik na rin naman sya. "Alam mo bang kakaiba ka?" Napalingon ako sa kanya nang sabihin niya yan. Napangisi ako bigla, "Of course I know that."

25 "I mean.. ang hirap mong hulihin. One moment you're so serious. The next thing, you're being childish. Parang kapag kasama ka lagi na lang ako maeexcite. Hindi ko kasi alam kung anong ugali ang maipapakita mo. Hindi ko rin alam kung ano ba ang totoong ikaw. You're kinda weird." Pagsabi niya niyan sinamaan ko siya ng tingin. Ako? Weird? Kahit hindi siya lumingon sakin alam kong alam niyang masama na ang tingin ko sa kanya. Pero ngumiti pa rin siya, "Pero alam mo, mas weird ako sayo." Nagkibit balikat lang ako sa kanya. "Hindi mo man lang ba itatanong kung bakit?" "Bakit?" tanong ko sa kanya at lumingon lang sa gilid ko. Sa may bintana. "Kasi despite your weirdness, I think I'm beginning to like you even more. More than what I expected." ================= Chapter 4: Baby Chee Huminto kami ni Ryan sa isang fastfood chain. Naghanap muna kami ng mauupuan at nang makahanap na kami pinag-isipan muna namin yung gusto naming order-in. "Ano bang gusto mo?" tanong niya sakin. "1pc. chicken. 1 spaghetti. 1 fries. Yung large ha. 1 sundae. At.. extrang gravy. Ayun. Ayun lang." Pagsabi ko ng order ko hindi naman sya nagsalita. Nakatingin lang siya sakin at parang nagulat. "Lang? Ayun lang? Ang dami na kaya niyan." "Ikaw naman ang bibili e. So, okay lang." "You're really different. Mauubos mo ba talaga lahat yang inorder mo?"

26 "I don't know. Maybe yes. Maybe no. But I think I can finish all of those. So, turn off ka na ba? I eat like a pig." "No. I like girls with huge appetite. At least alam kong hindi conscious sa figure niya. That's cool. If ever gusto mo pang magdagdag ng order sunod ka lang sa counter," sabi niya at ngumisi saka umalis na para pumuntang counter. Ngayon ko lang narealize na gwapo rin naman pala siya. Bagay sa kanyang ngumisi. Unlike other guys na nagmamagwapo. Maya-maya pa ay dumating na nga si Ryan dala yung lahat ng orders namin. Ginaya lang pala niya order ko. Inayos niya yung foods at saka siya umupo, "Let's eat." "Yay! Fries." Ayun ang una kong kinain. Sinawsaw ko pa sya sa gravy para mas masarap. Kain lang kami ng kain ni Ryan nang napatingin ako sa gilid ko. Doon sa may salamin. Yung kita yung labas. May dalawang bata sa gilid. Nakahiga yung isa sa may semento habang nakaupo naman yung isa. Pagtingin ko sa kanila, napatingin ulit ako sa pagkain ko. Gluttony. Nakakakonsensya. "May problema?" tanong sakin ni Ryan. Umiling naman ako at tinuloy lang ang pagkain. Spaghetti na lang pala ang natitira sa pagkain ko. "Wait lang," paalam ko kay Ryan at nagpuntang counter. Nag-order ulit ako pero pinatake-out ko lang. Pagbalik ko sa pwesto namin nagulat pa si Ryan nang makita yung dala ko. "Gutom ka pa?"

27 "Nope. Tapos ka na ba? Tara na?" Pasakay na siya ng kotse pero hindi ako doon dumiretsyo. Nagpunta ako sa dalawang bata na nakita ko kanina. Umupo ako sa tapat nila, "Hi, kids," bati ko sa kanila. Napaupo naman yung isang bata na nakahiga kanina. Inabot ko sa kanila yung tinake-out ko, "Ito oh. Pagkain.". "Salamat po," sabi nung dalawang bata sabay abot sa pagkain. "Kayong dalawa lang nandito?" napatingala naman ako nang may nagsalita. Si Ryan. Umiling naman yung dalawang bata. Umupo na rin sa Ryan sa tabi ko, "E sino kasama niyo dito?" "Nanay po namin," sabi nung mas matanda. Mga 13 yrs old na siguro 'to. "Nasaan siya?" tanong ko sa kanila. "Hanap pera," sagot ng mas bata. Parang 3-4 years old. "Humahanap pong pera para makauwi na kami sa probinsya. Matagal na po kasi kami dito pero wala pang nangyayari. Gusto na po naming umuwi sa probinsya namin pero po di kami makauwi kasi walang pamasahe. Kaya po ngayon, humahanap ng pera mama namin." Binuksan ko ang bag ko at hinanap ang wallet ko. Kumuha ako ng pera at inabot sa bata, "Ito. Bigay niyo yan sa mama niyo ha. Wag nyo iwawala. Baka makatyulong para makauwi na kayo sa inyo." Tinanggap naman nung bata yung inabot ko at thank you ng thank you. Ginulo ko lang yung buhok nila at ngumiti. I waved goodbye at sumakay na sa sasakyan ni Ryan. Ngiting ngiti lang siya pero hindi ko na lang pinansin since wala naman akong pakialam. "Saan mo gusto pumunta?" "Aba, anong malay ko. Ikaw nagyaya kaya ikaw mag-isip kung saan tayo pupunta."

28 "Mahilig ka sa mga bata?" "They're cute." "So gusto mo nga sila?" "Of course. Sino ba naman ang aayaw sa mga kids?" "Marami. Pero dahil sa gusto mo pala ang mga bata, alam ko na kung saan tayo pupunta." "Saan?" "Basta." Huminto kami sa isang bahay. Bumaba kami pero hindi ko alam kung anong gagawin ko sa lugar na 'to. "Bahay mo?" Bago pa man siya makasagot may isang cute, super cute, na bata ang tumakbo papunta kay Ryan at niyakap yung binti niya. "Papa! Papa! Papa!" Oh my God. May anak na siya? Binuhat ni Ryan yung bata at kiniss sa cheeks, "Hi, Baby Chee. Namiss mo si Papa?" Tumango tango naman yung bata. Humarap sa akin si Ryan, "Cass, this is Chee. My --- " "Your daughter?! May anak ka na pala. Wala sa itsura mo pero -- " Hindi ko 'to anak. Anak to ng kapatid ko. Pamangkin ko lang." "Papa kasi tawag sa yo. Ano bang malay ko di ba?" "Oo na. Teka. Cass this is Chee and Baby Chee this is Ate Cass."

29 Bumaba yung bata mula sa pagkakakarga kay Ryan at yumakap sa akin, "Mama. Mama." "No, Baby Chee. Don't call her mama. Baka magalit -- " "No, Papa. You're together. She's mama because you're papa. Papa and mama together." "Hindi Baby. Baka -- " "Mama. You're mama, right?" sabi nung bata at umiiyak na. Hala. "Baby Chee, wag makulit. Ate Cass is not your -- " Umupo ako para pantay na kami ng bata, "Hi, Baby Chee. Stop crying na. Of course I'm mama." Niyakap ako nung bata habang hinihimas ko naman yung likod niya. "Hey, Ry. What brought you here?" May biglang lumabas na babae. Ito siguro yung kapatid niya. Napakaganda naman pala. "Mommy, look. Papa brought mama here." Napatingin ako kay Chee na tuwang tuwang nagkwekwento. Tumayo naman ako at kumaway, "Hello po. Ako po si -- " "Cass. You're Cass, right? I'm Rylee and it's a pleasure to finally meet you." Nagulat ako ng bigla akong yakapin ng ate ni Ryan. Napatingin ako sa kanya pero nagshrug lang siya. "K-kilala mo po ako?" "Oo naman. We all know you." What? Seryoso? "Pasok muna tayo sa loob. Marami akong ikwekwento sa yo."

30 "Ate!" "Shut up, Ry!" sabi lang ng kapatid nya at hinila na ako papasok sa loob. Nilingon ko pa si Ryan at nagkakamot lang sya ng ulo niya na parang nahihiya saka binuhat si Chee. Pagpasok namin, inofferan ako ng ate niya ng kung anu-anong pagkain. Tanggi nga ako ng tanggi kasi kakakain lang namin pero sya naman 'tong lapag lang ng lapag ng pagkain sa harap ko. Nagclick kami agad ni Ate Rylee. Ang kalog niya kasi. Nagkwentuhan na nga kami ng kung anu-ano about sa mga likes and dislikes namin. Hobbies. Parang slambook ang dating. Masyadong napabilis ang oras kaya di ko namalayan na hapon na. I guess it's really true that time flies when you're having fun. Nagpunta kami sa may backyard nila. Malaki rin ang bakuran at green na green. Malaki ang space dito. Siguro para may paglaruan din si Chee kaya ganito. May swing and slide din. May round table din sa gilid at siyempre apat na chairs. Umupo kami sa may gilid, "Mama! Mama! Let's play." Hinihila hila pa ni Chee ang kamay ko. "No, Chee. Kay Papa ka na lang makipaglaro. Nakikipagkwentuhan pa si Mommy kay Mama." Sumibi si Chee pero maya maya ay hinila na si Ryan sa gitna para maglaro. "Nasaan ang daddy niya?" tanong ko kay Ate Rylee. "Sabado ngayon kaya baka nasa 6th family niya. Nakaschedule kami e. At dahil sa pangthird family kami ni Chee, wednesday ang sched niya samin." Nanlaki ang mata ko at napatingin kay Ate Rylee. Nakakagulat. 6th family? Is that even legal? He's commiting concubinage except na lang siguro kung muslim siya.

31 "I-is he catholic?" tanong ko pa. Bigla namang tumawa ng malakas si Ate Rylee, "Joke lang. Nakakatawa ka." Napabuntong hininga ako at napahawak sa dibdib ko, "Akala ko totoo." "Nako. Subukan lang niyang lokohin ako, baka hindi na siya sikatan ng araw." Narinig ko ang malakas na tawa ni Chee kaya napatingin ako sa kanya. Naghahabulan sila ni Ryan. "Alam mo mahal na mahal ni Ry si Chee." Napatingin ako kay Ate Rylee. Nakapalumbaba siya at nakatingin sa dalawa. "Grabeng mag-alaga yan kay Chee. Tinalbugan ako at ang asawa ko. He'll be a good father someday." "Mukha nga." "Alam mo bang lagi kang kinekwento ni Ry sa amin?" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Nagkwekwento si Ryan tungkol sa akin? "Ako?" "Yup. Tuwang tuwa yan sa yo. Ang dami raw kasing nanghihingi ng advice sa yo tapos kapag kaya mo sinasagot mo sila. Isa pa, ang mysterious mo raw masyado. Nakakacurious." "Ha? Kakakilala ko lang sa kanya last week."

32 "One month ago, sabi niya sa akin may nagugustuhan na raw siya. At ayun nga. Ikaw yun. Lagi ka nga niyang kinekwento maski kay Chee. Kaya siguro nang nalaman kanina ni Chee na ikaw si Cass, tinawag ka nyang Mama." "Mama," ulit ko sabi ni Ate Rylee. "Yes, mama. "Paano naman yung ibang girls ni Ryan? I mean, panigurado namang nagkagirlfriend na yan dati di ba? Mama rin ba tawag ni Chee sa kanila?" Curious lang. "Oo nagkaroon na ng past relationships yang si Ry. Pero you're the first girl he brought in this house." "Hindi naman kami." "I know. See? Hindi naman kayo pero dinala ka niya dito. You must be really special." Seryoso talaga si Ryan sa sinabi niyang gusto niya ako? Hindi naman niya ako kilala. Okay lang ba siya? Biglang nagring yung telepono nila sa loob, "Excuse lang," paalam ni Ate Cass at tumayo. "Nga pala Cass, kapag inintroduce ka ng lalaki sa kahit kaninong miyembro ng pamilya niya, maflatter ka na. Ibang level na yun," sabi niya sabay kindat. What? Ang gulo. Hindi ko gets. Tumingin na lang ulit ako kila Chee at Ryan na nakahiga na sa damuhan. ================= Chapter 5: Friendship

33 "Bye! Ingat kayo! Uy, Ry. Alagan mo yang si Cass ha. Next time 'pag bisita mo sama mo ulit si Cass. Kapag di yan kasama hindi ka makakapasok sa pamamahay ko!" "Grabe ka naman, Ate! Sino ba ang kapatid mo sa amin?" Napayuko ako nang may humihila ng laylayan ng damit ko, "Why, Baby Chee?" tanong ko sa kanya at umupo para pantay kami. Medyo namumula yung ilong niya pati yung pisngi at medyo sumisinghot siya, "You'll go already mama? Look at the sun. Mataas pa. Mr. Sun's still out. Don't go home yet." This time umiiyak na talaga siya. Bakit napakacute ng batang 'to? Ang sarap ibulsa. Kung pwede ko lang iuwi 'to malamang ko ba naiuwi ko na. Pinunasan ko yung luha niya, "Don't worry, Baby Chee. Babalik dito si Mama. You'll see me again soon, okay?" tumango tango naman siya pero umiiyak pa rin. Kinuha na ni Ate Rylee si Chee at binuhat, "Sige na. Baka humabol pa 'tong maliit." "Una na kami. Bye! And Baby Chee, stop crying. Bye!" Pagsakay namin ng sasakyan, agad akong pinasalamatan ni Ryan. "For what?" tanong ko. "For coming with me. Ang daya nga lang," sabi niya at sumibi. Tiningnan ko siya, "Bakit madaya?"

34 "Kasi mas close ang ate ko sa yo. Nakikitawa ka pa sa kanya. Sa akin nga maski ngitian ako ng sincere hindi mo magawa." Hindi ko alam kung pagtatawanan ko ba tong si Ryan o ano. Pero wag na lang. Hindi ko na lang papansinin ang sinabi niya. Tumingin ako sa daan at saka ko lang napansin na hindi ito ang daan pabalik sa bahay namin. "Hindi ka ba namamali ng daan? I mean, naliligaw?" "Tama lang ang way ko." "Hindi naman 'to yung dinaanan natin kanina." "Don't you trust me?" "I don't," diretsyong sabi ko sa kanya. "Good. See -- wait. You don't?" "I don't." "Ang sama naman nito. Ang tanong ko sayo, 'don't you trust me' kaya dapat ang sagot mo, you do trust me. Hindi pwedeng don't. Mali yun." "Kailan pa naging mali magsabi ng totoo?" "Hay. Bahala ka nga." Nagkibit balilat lang ako at tumingin ulit sa daan. Bakit ba hindi pa rin kami nakakarating sa bahay? Parang mali talaga ang daan e. " Ryan. I'm positive hindi ito ang daan pauwi sa amin."

35 "Hindi nga." What? Ang sabi mo kanina tama ang dinadaanan mo? I knew it! We're lost." "Tama naman daan ko." "Hindi ito ang daan pauwi sa bahay ko." "Sinabi ko bang iuuwi na kita? Hindi naman di ba?" Huminto kami sa.. seaside? Ang ganda naman dito. Hindi pa bumababa si Ryan pero bumaba na agad ako. Sand. Sea. Sunset. Nakakamangha yung lugar kasi kitang kita ang araw. "Ang ganda," bulong ko sa sarili ko at naglakad. Umupo ako sa may sand at tiningnan ang paglubog ng araw. "Ang ganda di ba?" tanong ni Ryan at umupo sa may tabi ko. Tumango ako. "Madalas kami dito ng family ko para magbonding." "Bakit walang mga tao?" "Tago kasi." "Sayang naman ang ganda nito kung itatago lang." "Mas masasayang ang ganda nito kung gagawing sobrang public place ang lugar. Dadami ang tao. Dudumi yung lugar. Saka iingay. Mas nakakaganda sa lugar na 'to yung peacefulness." Tumahmik lang kaming dalawa. We enjoyed the silence. Ilang minuto na at wala talagang nagsasalita ni isa samin. Hindi naman siya awkward silence. Kumportable pa nga e.

36 "Cass," pambabasag niya ng katahimikan. "Can I ask you a question?" tumango lang ako. "Wala ka bang friends?" Napangisi ako bigla, "Meron naman. Hindi nga lang yung super close." "Why?" "Wala lang." Tinitigan niya ako hanggang sa maconscious na ko, "Fine. Fine. Sasabihin ko na." Nagbuntong hininga ako, "I have friends. Hindi nga lang yung super close. Hindi yung nagtatawagan every night para magchismisan at pagkwentuhan ang mga crushes. Hindi yung papasama pa sa kanya sa CR e nasa kabilang room lang pala ang CR. Hindi yung makikipaghiraman ng gamit or maghahangout daily or weekly. All I have are those whom I'll greet hi, hello, good morning and such. Yung mga kakausapin ko pero hindi ko magiging kakwentuhan. Ganoong klase ng kaibigan ang meron ako kasi ganoong klase ng pagkakaibigan lang din ang kaya kong ibigay." "Bakit? Alam ko namang maraming gustong makipagkaibigan sa yo, bakit ayaw mo silang maging ka-close?" "Kasi alam kong hindi sila sincere. Sa sampung tao na gustong makipagkaibigan sa akin, isa lang sa kanila ang sincere or worse, baka nga wala pa." Kumunot ang noo ni Ryan, "Paanong sincere? Bakit? Hindi ba sincere yung iba?" "Hindi. Aminin man nila or hindi, nakikipagkaibigan sila sa akin dahil may dahilan."

37 "Paano naman yung mga sincere?" "Kung sincere sila hindi sila titigil sa pagpilit sa sarili nila sa akin sa first, second or third tries lang. Ayos na rin yun. Mentras malayo sila sa yo, malayo ka rin sa sakit. Kapag mag-isa ka lang, walang makakasakit sayo." "Siguro nga hindi ka nila masasaktan, pero hindi mo ba alam na mas magiging masaya ka naman kung may kaibigan ka?" "Ayokong idepende ang kaligayahan ko sa ibang tao." Natahimik ulit kami ni Ryan. Nanunuod ng paglubog ng araw. This is a very beautiful scene. Hinding hindi ko pag-sasawaan ang gantong klase ng eksena. "Pwede pa ulit magtanong?" tanong ni Ryan habang nilalaro laro ang sand. Tinanguan ko na lang siya. "Who are you?" Seriously? Yayayain niya akong magdate pero hindi niya ako kilala? Sasabihan niya akong gusto niya ako pero hindi niya ko kilala? Ipapakilala niya ako sa kapatid niya pero hindi niya ako kilala? Okay lang ba siya? Tinitigan ko siya at ganoon lang din naman ang ginawa niya, "Seryoso ka ba?" "Mali naman interpretation mo. I know you are Cass! Pero sino ka ba talaga? Nasabi ko rin sa yo kanina na iba ibang klase ng pagkatao ang pinapakita mo sa akin. Minsan ganito ka. Minsan ganiyan. Sala sa init sala sa lamig. Sa lahat ng pinapakita mong katauhan mo, alin doon ang totoo?" "Lahat," sagot ko agad sa kanya. Ni hindi ko man lang pinag-isipan. "Lahat?"

38 "Kung ano ang ipinapakita ko, ganoon ako. Ganoon ang nararamdaman ko. Yung masungit o supladang Cass na nakikita mo, yung isip bata, yung ngumingiti, yung nagtataray.. lahat yun totoo. Walang halong pagpapanggap." "Different sides? Cool. Ayan ang gusto ko sa yo. Walang halong kaplastikan ang mga kilos mo." "Bakit ganiyan ka ka-vocal? Lagi mong sinasabing gusto mo ko." "I don't know. Maybe because ayun ang totoo?" "Simula pa lang sinabi ko na sa yo na wala kang mapapala sa akin." Natahimik siya saglit at yumuko, "I don't care," sagot niya at kumuha ng nakakalat na bato at ibinato sa dagat. Sa lahat ng nanghihingi ng advice sa akin, karamihan doon puro sawi sa pag-ibig. Parang sa sampung tao na lumalapit sa akin, tatlo lang doon yung masaya sa lovelife. Ang pito puro problema ang sinasabi sa akin. Kung ganoon ang maririnig mo, mga problema nila dahil sa pag-ibig, tingin mo ba gugustuhin mo pa magmahal? "I'm sorry." "Para saan?" "Kasi di ko masusuklian yang nararamdaman mo." Ngumiti siya sa akin, hindi ngisi, hindi rin yung weak na ngiti. Ngiting sincere. Ngiti na may halong kasiyahan. Di ba parang binasted ko siya, bakit nakangiti siya ngayon? "Bakit ka nakangiti?"

39 "Parang kahit papaano, ngayon, concern ka na sa nararamdaman ko. You said sorry. That's a proof. Dati kasi wala kang pakialam. Kaya kahit kakabasted mo lang ulit sa akin kahit di pa naman talaga ako nanliligaw, masaya pa rin ako." Ngumiti ulit siya at pinanuod ang paglubog ng araw. "Friendship." Tumingin naman siya sa akin na parang nagtataka, "Inoooffer ko yan sa'yo. Friendship. Pero okay lang kung ayaw -- " "I'll take what I can get. So.. ako na ba ang first real friend mo?" sabi niya na may halong mapanuksong tono. Natawa na lang ako at tumango. "Naks. Sa wakas tumawa ka rin na ako ang dahilan." Umiling iling ako habang natatawa, "Ewan ko sa'yo," sabi ko at nginitian ko siya. "Wow. May bonus na ngiti pa. First time ka rin ngumiti ng sincere sakin ha." Bahala ka nga. Sa tingin ko sincere naman siya. Kahit lagi ko siyang sinusungitan nandito pa rin siya. Hindi naman siguro siya katulad ng iba. Pero Cass, gusto kong malaman mo na kahit kaibigan lang ang kaya mong ibigay sa ngayon, hindi pa rin ako sumusuko." Tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay, "Pursigido?" Pinalo niya yung dibdib niya at saka tumango, "Siyempre! Ako pa. Di ba nga tuturuan pa kitang magmahal."

40 "Sabi ng -- " "Wag ka na magreklamo, Cass. You can't stop me from doing things. Kahit kaibigan lang ang kaya mong i-offer sa akin sa ngayon, at kahit basted-in mo pa ako ng ilang beses, hindi mo ko mapapahinto sa pagpapakita kung gaano kita ka-gusto. Masanay ka na." ================= Chapter 6: For strong people Kumakain ako sa cafeteria nang may biglang naglapag ng tray niya sa table ko at umupo sa tapat ko. "Hey," bati niya sa akin. Tinanguan ko lang naman siya. "Walang sagot? Tango lang talaga?" "Fine. Hey back." "Wala kang class?" Sinamaan ko siya ng tingin, "Kung may klase ba ako tingin mo nandito ako ngayon? Common sense, Ryan." "Sorry naman. Nagtatanong lang." Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy sa pagkain. "Foundation week na next week. Anong balak mo?" "Wala naman. For sure pagkakakitaan na naman nila ko," sagot ko at napapout na lang bigla. "Cute," dinig kong bulong niya pero syempre aarte ako na kunyari hindi ko narinig yun. "Bakit naman nila gagawin yun? Saka paano?" "You see, we have this contest every foundation. Lahat ng course sa department namin, magpaparamihan ng kikitain na pera. Meaning, we have to do some gimiks to raise money." "Paanong gimik?"

41 "As for our section, sasamantalahin nila ang pagiging love doctor or whatever-you-may-call ko. Kaya ayun, magkakaroon ng free consultation sa akin all day loooong. Tapos magbabayad yung magtatanong or share sakin. Ang sama nila 'no?" "Masama kasi pagbabayarin nila yung mga magtatanong sa yo?" "No! Masama kasi papagurin nila ako buong araw. I have life you know," sagot ko na nagpatawa sa kaniya. "Itakas kita sa section mo sa foundation week," sabi niya with macthing taas baba pa ng kilay. "H wag na. Ayoko rin naman iwan mga kablock ko sa ere." "Trust me. Sila pa mismo magpapaalis sa yo." I just smiled at him and looked at my watch. "Anong oras next class mo?" "1 lang." "1:15 na. Bakit andito ka pa?!" "Keeping you company." Inirapan ko siya, "I've been eating alone for years already. I can handle myself. You don't have to cut class just to stay with me." "Pero kaibigan kita kaya ayokong iwan ka mag-isa." "Ayoko namang magcut ka ng klase para lang samahan ako. Konsensya ko pa, kaya go na."

42 Bigla naman siyang ngumiti at ginulo ang buhok ko kaya pinalo ko ang kamay niya, "H wag sabi buhok ko." Nang matapos akong kumain, aalis na sana ako ng cafeteria nang may mahagip ang mata ko. Isang babae na mag-isa lang sa katabi kong table. Nakapalumbaba siya at parang sobrang lalim ng iniisip. Actually, she looks familiar. I think I saw her from somewhere. Saan ba? Ah. Siya yung simpleng girl na nagshare sa akin dati tungkol sa lalaking nagconfess sa kanya. Yung shy. Siya si Megan. Lumipat ako sa table niya at umupo sa tapat niya na mukhang ikinagulat naman niya. "Cass!" sigaw niya. "There's no need to shout." "Sorry. Naexcite lang," sabay peace sign niya. "Kamusta ka?" Instead of answering her question, I asked her something, "So what happened?" "Saan?" "Doon sa tinanong mo sa akin dati. Yung sa guy na nagconfess sa yo." Biglang siyang namula at lumapad ang ngiti niya, "He's courting me. Pumayag na ako. Sayang ang chance. Gusto niya ko. Gusto ko siya. Kaya ayun, pumayag na rin ako," kilig na kilig niyang kwento. Nginitian ko siya, "Good for you."

43 "It's all because of you. Dahil yun sa advice mo sa kin. Thank you ha." I smiled at her and she did the same. Nagkwentuhan lang kami ng kung anuano hanggang sa may bigla siyang tinanong, "Cass. I know this is a bit personal. Pero nacucurious lang ako. Bakit ganun ka kagaling mag-advice sa ibang tao? Have you ever been in love?" Napangisi ako sa tanong niya at nagpangalumbaba, "Hindi pa ko naiinlove. And maybe ayan ang reason kung bakit nagagawa kong mag-advice sa iba." "Paano naging ayun ang dahilan?" "Kasi siguro dahil doon, hindi lang ako tumitingin sa isang perspective lang. Kasi di ba yung mga taong in love isang side lang ang madalas tingnan. Yun yung side na gusto nila makita. Since hindi pa nga ako naiinlove at realistic pa ang mga naiisip ko at hindi mga fantasies, nagagawa kong mag-advice na nakabase sa katotohanan. It may be positive or negative advice." "Ang cool. Ganoon pala yun. Grabe siguro yang utak mo 'no? Alam mo, gusto kong makita kung paano ka mainlove. How you'll handle your relationship with someone." Napailing ako sa sinabi niya, "Why?" tanong niya sa akin. "Alam mo bang I don't believe in love?" Nanlaki ang mata niya at tinitigan ako. "For real?!" tumango ako. "Woah. Pero bakit?" "Because it's for the weak." "No. Alam mo bang matatapang na tao ang mga nagmamahal?" Matatapang na tao ang nagmamahal?

44 Love is for strong people. Ayan ang sabi sa akin ni Ryan noon. Pati ba naman siya naniniwala doon? Ganoon ba talaga? Pero para sa akin ang mga nagmamahal lang ay yung taong natatakot mag-isa. "Okay ka lang?" Nabalik ako sa katinuan ng winave niya yung kamay niya sa tapat ng mukha ko. Naglakbay na pala utak ko di ko pa alam. "May naalala lang ako." "Ah, Cass. Mauna na ako ha? May klase pa kasi ako. Malelate na ako. Salamat sa time mo at kinausap mo ko." "Thanks din. Talk to you some other time." "Really? Mag-uusap pa ulit tayo?" "Yah. We will." "Thank you," sabi niya sabay wave at umalis na. *** Nakapalumbaba ako at nakadungaw sa labas ng bintana nang tawagin ako ng kaklase ko, "Cass, may naghahanap sa 'yo sa labas." Agad naman akong tumayo at pumunta sa labas. Tumingin ako sa paligid pero parang wala namang naghahanap sa akin. Yung mga tao nagdadaan lang at nagkwekwentuhan. May mga nakatambay tapos tawanan ng tawanan. May isa ngang nakaheadset pa at nakasandal lang sa pader habang nakapikit. Wala namang naghihintay o naghahanap sa 'kin Nang mabwisit na ako kasi lumabas ako para sa wala lang, pumasok na lang ako sa classroom at umupo ulit sa pwesto ko at nangalumbaba. "Sino naghahanap sa 'yo? Kaano ano mo yun? Ang gwapo." Kilig na sabi ng kaklase kong tumawag sa akin kanina. "Wala namang tao doon."

45 "Huh?" tumayo siya at tumakbo palabas ng room pero bumallik din siya agad, "Anong wala? Nandoon pa rin kaya. Ang cool nga niya e." "Wala naman kanina ng lumabas ako." "Tara nga," sabi niya at hinila ako palabas ng room. Tinuro niya yung lalaking nakasandal na nakaheadset. "Ayan kaya." "Ah, siya ba? Sige. Salamat, Leah." Naglakad na ako papunta sa lalaki. Huminto ako sa tapat niya pero dahil sa nakapikit siya, hindi niya siguro napansin na nasa tapat na niya ako. Anong trip nito? Tatawag tawagin ako tapos pipikit pikit lang naman pala sa gilid. Nakakainis. At dahil sa nainis ako, tinanggal ko yung headset niya kaya napadilat siya. "What do you want?" Pagtataray ko sa kanya. "So, ikaw pala si Cass," sabi lang niya sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay pero wala siyang ginawa kundi ang iwan akong nakatayo sa may corridor. Yes. Nilayasan ako. Walang modo yung lalaking yun. Lakas ng trip. Nasayang lang oras ko sa kaniya. Bwisit siya. Kayamot. Padabog akong pumasok sa room. Sumalampak agad sa upuan ko. Nilagay ko ang earphone ko sa tenga ko at yumuko para matulog. Wala pa naman kasing prof. Baka sakaling mabawasan ang inis ko dahil sa makapal na mukha na lalaking yun kung sakaling makatulog ako. Nagising ako nang may yumugyog sa balikat ko. "Bakit?" tanong ko sa kalase kong si Leah. Siya na naman.

46 "Nagsisipag-uwian na yung mga kaklase natin. Lagpas 30 mins na kasi wala pa ang prof. 2 hrs lang tayo ngayon kaya 30 mins lang pataan sa kanya." Tumango ako sa kanya at nag-ayos ayos na para makauwi na rin. "Saka nga pala. May naghahanap ulit sa'yo sa labas. Isa pang gwapo. Grabe ka Cass. Haba ng hair mo." "Una na ko." Paalam ko sa kanya at kumaway naman siya. Paglabas ko inabutan kong naghihintay si Ryan, "Oh? Naligaw ka ata?" "Hindi ha. Sinusundo kita." "Bakit mo ko sinusundo?" "Kasi kaibigan kita. Kaya sabay tayong uuwi." "Ah." "At saka gusto ko. Para naman maganda tapos ng araw ko kasi ikaw ang kasama ko," sabi pa niya sabay kindat. Pinalo ko siya sa balikat at natawa naman siya. He doesn t know how to give up. ================= Chapter 7: Itatakas kita Boring. Ayan ang perfect definition para sa araw na 'to. Maaga pa, alam ko yun. Ni hindi pa nga nagsisimula yung opening ng booths pero nararamdaman kong magiging boring ang araw na 'to. Pangatlong taon ko nang maeexperience ang foundation week dito at in fairness naman, consistent ang pagkaboring niya.

47 "Cass, be ready. Malapit nang magstart yung mga kokonsulta sa yo." Utos sa akin ng kablock ko. Kokonsulta lang talaga? At saka maka-utos lang. E kung sila kaya magadvice dito at ako ang mag-utos. Mag-enjoy kaya sila? Hindi naman ako magprepredict ng mga mangyayari sa buhay nila pero bakit parang pangmanghuhula ang atmosphere dito? Weirdo talaga mga kablock ko. At dahil sa dakilang pasaway ako, sa halip na umayos, dinukdok ko na lang ang mukha ko sa lamesa. May narinig akong pumasok pero hindi ko pa rin inaangat ang ulo ko. Hay nako. Nagsisimula pa lang kami pero parang gusto ko ng matapos 'to. "Uhh. Ms. Cass?" tawag sa akin ng babae. Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa kanya. Gumawa rin ako ng gesture para ipaalam sa kanya na pwede na siyang magshare sa akin ng kung ano man. "May bestfriend po ako. Lalaki. Sobrang kumportable po ako sa kanya at ganoon din naman siya sa akin. Nasanay na rin po ako na lagi siyang nandyan. Sinasabi po niya sa akin lahat ng nararamdaman niya at sinasabi ko rin po sa kanya yung mga nararamdaman ko." "Pero may isang bagay kang hindi masabi sa kanya di ba?" tanong ko sa kanya. Medyo obvious na sa akin kung ano problema niya. Tumango siya, "Opo. Meron nga po."

48 "At yun ay yung nararamdaman mo para sa kanya." "Opo. Hindi ko naman ginusto pero nagkagusto ako sa kanya. Ano po bang gagawin ko?" Ang hirap naman ng sitwasyon niya. Paano ko 'to papayuhan ngayon? Kaloka. Nag-isip muna ako bago ako nagsalita, "You're torn between your feelings and your friendship. Hindi ko man nararanasan yang nararanasan mo ngayon, alam ko namang mahirap yan. Marami kasing pwedeng mangyari. Pwedeng parehas kayo ng nararamdaman at pwede rin namang hindi. Kung malaman niya yung nararamdaman mo, pwedeng masuklian niya yan at maging masaya kayo pero pwede rin naman na hindi at masayang ang pagkakaibigan niyo kasi whether you admit it or not, alam kong alam mo na once na umamin ka, may mag-iiba. Ikaw ba, ano ang mas matimbang para sa 'yo? Yung nararamdaman mo o yung pagkakaibigan niyo?" "Hindi ko po alam." Napabuntong hininga ako. "Sorry, miss, pero tingin ko ikaw lang ang may alam ng dapat mong gawin. Wala akong maitutulong sa yo. Hindi naman lahat ng problema niyo kaya kong solusyunan. Sana tulungan niyo rin yung sarili niyo. H wag lang kayong dumepende sa sasabihin ko." Nagpasalamat lang siya sa akin at lumabas na. Buti na lang wala akong bestfriend. Edi wala akong problema. Wala akong pinapangalagaang pagkakaibigan at wala akong prinoproblemang nararamdaman. Marami pa ulit na pumasok at nagtanong ng kung ano. Puro babae. Bakit ganun? Napansin ko lang na karamihan ng lumalapit sa akin puro babae. Wala bang problema sa puso ang mga lalaki? Nang magbreak ay nagpahinga muna ako at sumandal sa upuan ko. Dumating naman yung kaklase kong si Leah at dinalhan ako ng pagkain. Sinamahan din muna niya ako.