Kæru bræður og systur, ég bið

Transcription

1 BOÐSKAPUR ÆÐSTA FORSÆTISRÁÐSINS, NÓVEMBER 2017 Kæru bræður og systur, ég bið þess auðmjúklega að andi Drottins verði með okkur, er ég tala til ykkar í dag. Ég er fullur þakklætis í dag fyrir Drottin, hvers kirkja þetta er, fyrir innblásturinn sem við höfum fundið af heitum bænum, andríkum ræðum og dásamlegum söng þessarar ráðstefnu. Síðastliðinn aprílmánuð flutti Thomas S. Monson forseti boðskap sem hrærði hjörtu um heim allan, einnig mitt. Hann ræddi um mátt Mormónsbókar. Hann hvatti okkur til að læra, ígrunda og tileinka okkur kenningar hennar. Hann lofaði að ef við gæfum okkur dag hvern tíma til að læra og ígrunda Mormónsbók og halda boðorðin sem í henni eru að finna, þá myndum við öðlast lifandi vitnisburð um sannleika hennar og um að hinn lifandi Kristur myndi leiða okkur í skjól á erfiðum tíðum. (Sjá The Power of the Book of Mormon, Liahona, maí 2017, ) Líkt og mörg ykkar, þá hlýddi ég á orð hans eins og þau kæmu frá Drottni. Ég ákvað líka að fara eftir orðum hans, líkt og mörg ykkar. Frá því að ég var ungur drengur, hef ég átt vitnisburð um að Mormónsbók er Henry B. Eyring forseti fyrsti ráðgjafi í Æðsta forsætisráðinu Óttist ei að gjöra gott Drottinn segir að þegar við stöndum trúföst á bjargi hans, munu efi og ótti hverfa og þráin aukast til að gera gott. orð Guðs, að faðirinn og sonurinn birtust og ræddu við Joseph Smith og að fornir postular vitjuðu spámannsins Josephs Smith, til að endurreisa lykla prestdæmisins fyrir kirkju Drottins. Með þann vitnisburð hef ég lesið Mormónsbók dag hvern í yfir 50 ár. Ég hefði því eins vel getað hugsað með mér að orð Monsons forseta væru ætluð einhverjum öðrum. Ég fann þó, líkt og mörg ykkar, að orð og loforð spámannsins væru mér hvatning til að gera enn betur. Mörg ykkar hafa gert það sem ég gerði: Beðist fyrir af einn meiri ásetningi, ígrundað ritningarnar enn vandlegar og lagt harðar að ykkur við að þjóna Drottni og öðrum fyrir hann. Hin gleðilega niðurstaða fyrir mig og fyrir mörg ykkar, er að loforð spámannsins var raunverulegt. Þau okkar sem tóku á móti hans innblásnu leiðsögn, hafa heyrt rödd andans greinilegar. Við höfum fundið aukinn kraft til að standast freistingar og sterkari trú á hinn upprisna Jesú Krist, á fagnaðarerindi hans og hina lifandi kirkju. Á tíma aukins óróa í heiminum, þá hefur þessi aukni vitnisburðarstyrkur dregið niður ótta og efa og veitt okkur frið. Að hlíta leiðsögn Monsons forseta, hefur haft dásamleg áhrif á mig á tvo aðra vegu: Í fyrsta lagi þá hefur andinn sem hann lofaði vakið hjá mér meiri bjartsýni á komandi tíð, jafnvel þótt órói heimsins virðist aukast. Í öðru lagi þá hefur Drottinn veitt mér og ykkur jafnvel sterkari tilfinningu um þá elsku sem hann ber til hinna nauðstöddu. Við höfum fundið aukna þrá til að koma öðrum til bjargar. Sú þrá hefur verið kjarninn í þjónustu og kenningum Monsons forseta. Drottinn lofaði spámanninum Joseph Smith og Oliver Cowdery hugrekki og aukinni elsku til annarra, þegar verkefnið sem þeir áttu fyrir höndum hefði getað verið yfirþyrmandi. Drottinn sagði að slíkt nauðsynlegt hugrekki ætt rætur í trú þeirra á sig, sem bjarg þeirra: Óttist ei að gjöra gott, synir mínir, því að eins og þér sáið, svo munuð þér og uppskera. Ef þér þess vegna sáið góðu, munuð þér og góð laun uppskera. Óttast þess vegna ekki, litla hjörð. Gjörið gott, leyfið jörð og helju að sameinast gegn yður, því að ef þér byggið á bjargi mínu, fá þær eigi á yður sigrast. Sjá, ég dæmi yður ekki. Farið leiðar yðar og syndgið ei framar. Vinnið af árvekni þau verk, sem ég hef boðið yður. Beinið öllum hugsunum yðar til mín. Efist ekki, óttist ekki. Sjáið sárin er nístu síðu mína og einnig naglaförin á höndum mér og fótum. Verið trúir, haldið boðorð mín og þér skuluð erfa himnaríki (K&S 6:33 37). 1

2 Drottinn sagði við leiðtoga endurreisnar sinnar og hann segir við okkur, að þegar við stöndum trúföst á bjargi hans, munu efi og ótti hverfa og þráin aukast til að gera gott. Þegar við tökum á móti boði Monsons forseta um að gróðursetja í hjörtum okkar vitnisburð um Jesú Krist, þá munum við hljóta kraft, þrá og hugrekki til að rísa upp og koma öðrum til bjargar, án þess að huga að eigin þörfum. Ég hef oft séð slíka trú og hugrekki þegar trúfastir Síðari daga heilagir hafa staðið frammi fyrir ógurlegum raunum. Ég var t.d. í Idaho þann 5. júní 1976, þegar Teton- stíflan brast. Vatnsveggur kom æðandi niður. Þúsundir flýðu heimili sín. Þúsundir heimila og fyrirtækja eyðilögðust. Það var kraftaverki næst að einungis 15 manns létu lífið. Það sem ég sá þar, hef ég séð hvarvetna þar sem Síðari daga heilagir standa staðfastir á bjargi vitnisburðar síns um Jesú Krist. Þeir verða óttalausir, því þeir efa ekki að hann vakir yfir þeim. Þeir hugsa ekki um eigin raunir og fara til að koma öðrum til hjálpar. Það gera þeir af elsku til Drottins og biðja sér engra launa. Þegar Teton- stíflan brast, þá voru til að mynda Síðari daga heilagra hjón á ferðalagi langt frá heimili sínu í Rexburg. Þegar þau heyrðu útvarpsfréttir um þessi tíðindi, þá flýttu þau sér aftur til baka til Rexburg. Í stað þess að fara að eigin húsi til að athuga hvort það hefði eyðilagst, þá fóru þau til biskups síns. Hann var staddur í byggingu sem var notuð sem hjálparstöð. Hann var að liðsinna hinum þúsundum sjálfboðaliða sem komu aðvífandi í gulum skólarútum. Hjónin gengu til biskupsins og sögðu: Við vorum að koma til baka. Biskup, hvernig getum við hjálpað? Hann gaf þeim upp nafn á fjölskyldu. Hjónin fóru úr einu húsi í annað til að grafa út leðju og ausa út vatni. Þau unnu frá morgni til kvölds í marga daga. Loks gerðu þau hlé á starfi sínu til að huga að eigin húsi. Það hafði horfið í flóðinu, svo ekkert var þar til að hreinsa. Þau snéru því við til baka og fóru aftur til biskupsins. Þau spurðu: Biskup, er einhver sem við getum hjálpað? Þetta kraftaverk hugrekkis og einlægrar elsku hinnar hreinu ástar Krists hefur verið endurtekið yfir árin víða um heim. Það gerðist á ógnartímum ofsókna og prófrauna, þegar spámaðurinn Joseph Smith var í Missouri. Það gerðist þegar Brigham Young stjórnaði brottförinni frá Nauvoo og kallaði heilaga til eyðimerkurstaða víða um Bandaríkin, til að byggja saman upp Síon fyrir Drottin. Ef þið lesið dagbókafærslur þessara brautryðjenda, munið þið sjá kraftaverk trúar kveða niður efa og ótta. Þar getið þið lesið um heilaga sem yfirgáfu eigin heimili til að hjálpa einhverjum fyrir Drottin, áður en hugað var að eigin sauðum eða eigin óplægðu ökrum. Ég sá þetta kraftaverk fyrir fáeinum dögum, í kjölfari fellibylsins Irmu í Puerto Rico, Saint Thomas, og í Flórída, þar sem Síðari daga heilagir tóku höndum saman með öðrum kirkjum, samfélagshópum á staðnum og landssamtökum, til að hefja hreinsunarstarfið. Líkt og vinir mínir í Rexburg, þá lögðu ein hjón í Flórída, sem ekki voru í kirkjunni, áherslu á að aðstoða í samfélaginu, í stað þess að vinna við eigin eignir. Þegar nokkrir Síðari daga heilagir nágrannar buðust til að aðstoða með tvö stór tré sem voru fyrir heimkeyrslu þeirra, sögðu hjónin að þau hefðu verið svo yfirbuguð að þau hefðu snúið sér að því að hjálpa öðrum, í þeirri trú að Drottinn myndi sjá þeim fyrir nauðsynlegri hjálp við eigið hús. Eiginmaðurinn sagði síðan frá því að áður en kirkjumeðlimirnir buðu fram aðstoð sína, þá hefðu hjónin verið að biðjast fyrir. Þau höfðu hlotið svar um að hjálp myndi berast. Hún barst innan við nokkrar klukkustundir eftir svarið. Ég hef heyrt þau tíðindi að sumir hafa tekið upp á því að kalla þá Síðari daga heilaga, sem klæðast hinum gulu skyrtum Hjálparhanda: Gulu englana. Einn Síðari daga heilagur fór með bílinn sinn í skoðun og sá sem hjálpaði henni sagði frá þeirri andlegu reynslu sem hann hlaut, þegar fólkið í gulu skyrtunum fjarlægði tré úr garðinum hans, og svo sagði hann: Þau sungu fyrir mig einhvern söng um að vera barn Guðs. Annar íbúi í Flórída ekki heldur af okkar trú sagði frá því að Síðari daga heilagir hefðu komið að húsi hennar, er hún var að vinna í eyðilögðum garðinum sínum, yfirbuguð, sveitt og næstum með tár í augum. Sjálfboðaliðarnir gerðu, að hennar sögn, hreint kraftaverk. Þeir þjónuðu ekki aðeins af kostgæfni, heldur hlógu líka og brostu, án þess að vænta nokkurs í staðinn. Ég sá þá kostgæfni og heyrði þann hlátur, þegar ég heimsótti síðla á laugardegi hóp Síðari daga heilagra í Flórída. Sjálfboðaliðarnir gerðu stutt hlé á starfi sínu, svo ég gæti heilsað þeim með handabandi. Þeir sögðu að 60 meðlimir frá stikunni þeirra í Georgiu hefðu ráðgert kvöldinu áður að koma til björgunarstarfa í Flórída. Þeir fóru frá Georgia kl. 4 að morgni, óku í margar klukkustundir, störfuðu allan daginn fram á kvöld og hugðust taka aftur til starfa daginn eftir. Þeir sögðu frá þessu öllu með bros á vör og góðum húmor. Eina streitan sem ég skynjaði var sú að fólkið vildi að hætt yrði að þakka því fyrir, svo það gæti haldið starfi sínu áfram. Stikuforsetinn hafði gangsett keðjusögina sína og var að vinna við fallið tré og biskupinn var að fjarlægja trjágreinar, þegar við fórum í bílinn til að vitja næstu björgunarsveitar. Áður sama dag, þegar við vorum að fara frá öðru svæði, gekk maður upp að bílnum, tók ofan húfuna og þakkaði okkur fyrir sjálfboðaliðana. Hann sagði: Ég er ekki meðlimur kirkjunnar. Ég trúi varla því sem þið hafið gert fyrir okkur. Guð blessi ykkur. Sjálfboðaliði SDH sem stóð næst honum í sinni gulu skyrtu brosti og yppti öxlum, líkt og hann verðskuldaði ekkert lof. 2

3 Þótt sjálfboðaliðarnir frá Georgia hafi komið þessum manni til hjálpar, sem átti erfitt með að trúa því, þá höfðu hundruð Síðari daga heilagra frá þessum eyðilagða hluta Flórída ekið hundruð kílómetra til annars svæðis í Flórída, því þeir höfðu heyrt að fólk hefði orðið verr úti þar. Þennan dag minntist ég og skildi betur þessi spámannlegu orð spámannsins Josephs Smith: Maður sem er uppfullur af elsku Guðs lætur sér ekki nægja að blessa einungis fjölskyldu sína, heldur leitar út um allan heiminn, og er umhugað að blessa allt mannkyn (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], 426). Við sjáum svo mikinn kærleika í lífi Síðari daga heilagra hvarvetna. Í hvert sinn sem hörmungar dynja yfir í heiminum, þá gefa Síðari daga heilagir peninga og bjóða sig fram til hjálparstarfs kirkjunnar. Sjaldgæft er að það þurfi að skora á þá. Í raun þá þurfum við stundum að biðja þá sem bjóða sig fram að bíða með að fara á hörmungarsvæðin þar til þeir sem stjórna verkinu geta tekið á móti þeim. Þessi þrá til að blessa aðra er ávöxtur þess að fólk öðlast vitnisburð um Jesú Krist, fagnaðaerindi hans, hina endurreistu kirkju og spámenn hans. Það er ástæða þess að fólk Drottins efast ekki og óttast ekki. Það er ástæða þess að trúboðar bjóða sig fram til þjónustu hvarvetna um heim. Það er ástæða þess að foreldrar biðja með börnum sínum fyrir öðrum. Það er ástæða þess að leiðtogar hvetja æskufólkið til að taka áskorun Monsons forseta um að sökkva sér ofan í Mormónsbók og gera hana að sínu hjartans efni. Ávextirnir munu koma, ekki fyrir hvatningu leiðtoga, heldur með því að æskufólk og meðlimir sýna trú í verki. Sú trú í verki, sem krefst óeigingjarnrar fórnar, umbreytir hjartanu og gerir því kleift að finna elsku Guðs. Hjörtu okkar haldast því aðeins umbreytt, ef við höldum áfram að fylgja leiðsögn spámannsins. Ef við hættum eftir eitt átaksverk, þá mun umbreytingin fjara út. Trúfastir Síðari daga heilagir hafa styrkt trú sína á Drottin Jesú Krist, á Mormónsbók sem orð Guðs og á endurreisn prestdæmislykla þessarar sönnu kirkju. Þessi efldi vitnisburður hefur veitt okkur aukið hugrekki og aukna umhyggju fyrir öðrum börnum Guðs. Áskoranirnar og tækifærin framundan gera þó kröfu um meira. Við sjáum ekki smáatriðin fyrir, en við þekkjum stóru myndina. Við vitum að á hinum efstu dögum mun veröldin verða í uppnámi. Við vitum að mitt í hverskyns ófriði mun Drottinn leiða hina trúföstu Síðari daga heilögu í því að breiða út fagnaðarerindi Jesú Krists til allra þjóða, kynkvísla, tungna og lýða. Við vitum líka að sannir lærisveinar Drottins mun verða verðugir og undir það búnir að taka á móti honum, er hann kemur aftur. Við þurfum ekki að óttast. Þótt við höfum þegar þróað trú og hugrekki í hjörtum okkar, þá væntir Drottinn meiru af okkur og komandi kynslóð. Hún þarf að vera enn sterkari og hugrakkari, því hún mun jafnvel framkvæma meiri og erfiðari hluti en við höfum þegar gert. Hún mun upplifa aukið mótlæti af hendi óvinar sálna okkar. Leið bjartsýni í sókn okkar fram á við var gefin af Drottni: Beinið öllum hugsunum yðar til mín. Efist ekki, óttist ekki (K&S 6:36). Monson forseti sagði hvernig við ættum að gera það. Við þurfum að ígrunda og tileinka okkur Mormónsbók og orð spámannanna. Biðjið ávallt. Trúið. Þjónum Drottni af öllu hjarta okkar, mætti, huga og styrk. Okkur er boðið að biðja af öllum hjartans mætti um gjöf kærleika, hina hreinu ást Krists (sjá Moró 7:47 48). Framar öllu, þá ber okkur að fylgja hinni spámannlegu leiðsögn af staðfestu og þolgæði. Þegar hlutirnir verða erfiðir, þá getum við reitt okkur á loforð Drottins loforðið sem Monson forseti hefur oft minnt okkur á með því að vitna í þessi orð frelsarans: Hjá hverjum þeim, sem veitir yður viðtöku, mun ég einnig vera, því að ég mun fara fyrir yður. Ég mun verða yður til hægri handar og til þeirrar vinstri, og andi minn mun vera í hjörtum yðar og englar mínir umhverfis yður, yður til stuðnings (K&S 84:88). Ég ber vitni um að Drottinn mun fara fyrir okkur, ætíð þegar við erum í hans erindagjörðum. Stundum verðið þið engillinn sem Drottinn sendir til að létta byrðar annarra. Stundum eruð það þið sem verðið umlukt englum sem létta byrðar ykkar. Þið munið þá ætíð hafa anda hans í hjarta ykkar, eins og ykkur hefur verið lofað á hverri sakramentissamkomu. Þið þurfið aðeins að halda boðorð hans. Besti tími ríkis Guðs á jörðu er framundan. Mótlætið mun efla trú okkar á Jesú Krist, líkt og það hefur gert frá tíma spámannsins Josephs Smith. Trúin ber ætíð sigur af óttanum. Að standa saman, stuðlar að einingu. Bænir ykkar í þágu hinna þurfandi eru heyrðar og þeim er svarað af kærleiksríkum Guði. Hann hvorki blundar, né sefur. Ég ber vitni um að Guð faðirinn lifir og þráir að þið komið heim til hans. Þetta er hin sanna kirkja Drottins Jesú Krists. Hann þekkir ykkur; hann elskar ykkur; hann vakir yfir ykkur. Hann friðþægði fyrir syndir mínar og ykkar og syndir allra barna himnesks föður. Að fylgja honum í lífi ykkar og í þjónustu við aðra, er eina leiðin til eilífs lífs. Um það ber ég vitni og færi ykkur blessanir mínar og kærleika. Í hinu helga nafni Jesú Krists, amen. 3

4 Kennsla fyrir okkar tíma F rá nóvember 2017 til og með apríl 2018 ætti kennsluefni fjórða sunnudags fyrir Melkísedeksprestdæmi og Líknarfélag að byggjast á einni eða fleiri ræðum sem fluttar voru á aðalráðstefnu í október Í apríl 2018 má velja ræður hvort heldur frá aðalráðstefnu apríl- eða októbermánaðar. Stikuforsetar og umdæmisforsetar ættu að velja hvaða ræður skal kenna á sínu svæði, en þeim er einnig heimilt að fela biskupum og greinarforsetum þá ábyrgð. Ræður þessar eru aðgengilegar á mörgum tungumálum á conference.lds.org Intellectual Reserve, Inc. Allur réttur áskilinn. Printed in Germany. Samþykkt á ensku: 6/17. Þýðing samþykkt: 6/17. Þýðing á First Presidency Message, November Icelandic

5 BOÐSKAPUR HEIMSÓKNARKENNARA, NÓVEMBER 2017 Þrjár systur Kæru systur og vinir, það er þýðingarmikið og yndislegt að hefja aðalráðstefnuna á heimsfundi systranna. Ímyndið ykkur bara, systur á öllum aldri, með fjölbreyttan bakgrunn, þjóðerni og tungumál, sameinaðar í trú og kærleika á Drottinn Jesú Krist. Þegar við nýverið áttum samfund með okkar ástkæra spámanni, Thomas S. Monson forseta, þá tjáði hann okkur hve heitt hann elskaði Drottin. Ég veit að Monson forseti er þakklátur fyrir kærleika ykkar, bænir og trúfestu gagnvart Drottni. Endur fyrir löngu, í fjarlægu landi, bjuggu þrjár systur. Fyrsta systirin var leið. Hún var ósátt við allt frá nefi hennar út á höku og frá húð hennar að tám, ekkert var nægilega gott fyrir hana. Þegar hún talaði komu orðin stundum klaufalega út og fólk hló að henni. Þegar einhver gagnrýndi hana eða gleymdi að bjóða henni eitthvert, þá roðnaði hún og gekk á brott og fann sér leynistað þar sem hún gat andvarpað og velt því fyrir sér hvers vegna líf hennar hafði orðið svona dapurlegt og gleðisnautt. Önnur systirin var reið. Henni Dieter F. Uchtdorf forseti annar ráðgjafi í Æðsta forsætisráðinu Við berum ábyrgð á okkar eigin lærisveinsþjónustu og það hefur lítið, ef nokkuð, að gera með það hvernig aðrir koma fram við okkur. fannst hún sjálf vera mjög vel gefin, en það var alltaf einhver annar sem fékk hærri einkunnir en hún í prófum í skólanum. Henni fannst hún vera fyndin, falleg, nýmóðins og heillandi. Það virtist samt alltaf vera einhver sem var fyndnari, fallegri, meira nýmóðins eða meira heillandi. Hún var aldrei fyrst með neitt og það þoldi hún ekki. Lífið átti ekki að vera svona! Stundum réðst hún að öðrum og það virtist sem að hún væri alltaf bara einum andardrætti frá því að hneykslast á einu eða öðru. Að sjálfsögðu gerði þetta hana ekki viðkunnalegri né vinsælli. Stundum gnísti hún tönnum, kreppti hnefana og hugsaði með sér: Lífið er svo ósanngjarnt! Svo var það þriðja systirin. Ólíkt hinum systrunum, þá var hún eiginlega bara glöð. Það var ekki af því að hún væri gáfaðri eða fallegri eða betri en systur hennar. Nei, fólk hunsaði hana stundum og forðaðist líka. Stundum gerði það gys að því sem hún klæddist eða því sem hún sagði. Stundum sagði það kvikindislega hluti um hana. Hún leyfði því hins vegar ekki að trufla sig of mikið. Þessi systir elskaði að syngja. Hún var ekkert sérstaklega lagviss og fólk hló að henni út af því, en það stoppaði hana ekki. Hún átti það til að segja Ég ætla ekki að leyfa öðru fólki og skoðanir þeirra að halda mér frá því að syngja! Staðreyndin að hún hélt áfram að syngja, gerði fyrstu systurina leiða og þá aðra, reiða. Mörg ár liðu og það kom að því að systurnar komu að sínum ævilokum á jörðunni. Fyrsta systirin, sem uppgötvaði ítrekað að það var enginn skortur á vonbrigðum í lífinu, dó loks leið. Önnur systirin, sem fann sér alltaf eitthvað nýtt daglega til að svekkja sig á, dó reið. Þriðja systirin, sem lifði lífinu syngjandi söngva sína af öllum krafti, með sjálfsöruggt bros á andliti sínu, dó glöð. Að sjálfsögðu er lífið aldrei svona einfalt, og fólk hefur fleiri víddir en systurnar þrjár í þessari sögu. Jafnvel ýkt dæmi eins og þessi, geta kennt okkur eitthvað um okkur sjálf. Ef þið eruð eins og flest okkar, þá kannist þið kannski við ýmsa takta í ykkur sjálfum frá einni, tveimur eða jafnvel öllum þremur systrum Við skulum skoða hverja þeirra fyrir sig. Fórnarlambið Fyrsta systirin sá sjálfa sig sem fórnarlamb einhvern sem varð alltaf fyrir áhrifum. 1 Það virtist sem eitt af öðru héldi áfram að henda hana og gera hana óhamingjusama. Með þessa nálgun í lífinu þá var hún að veita öðrum stjórn á því hvernig henni leið og hún hegðaði sér. Þegar við gerum þetta þá stjórnumst við af öllum 1

6 skoðunum sem blása hjá og á þessum tímum samfélagsmiðla, sem sífellt eru nærri, þá blása þessir vindar með krafti fellibyls. Kæru systur, hvers vegna ættuð þið að afhenda hamingju ykkar einhverjum, eða hópi einhverra, sem er alveg sama um ykkur og hamingju ykkar? Ef þið standið ykkur að því að hafa áhyggjur af því sem aðrir segja um ykkur, má ég þá leggja til þetta móteitur; munið hverjar þið eruð. Munið að þið eruð af konunglegu húsi Guðs ríkis, dætur himneskra foreldra sem ríkja í alheiminum. Þið eruð með andlegt erfðaefni Guðs. Þið hafið einstakar gjafir sem eiga uppruna sinn í andlegri sköpun ykkar og sem voru þróaðar í langri fortilveru ykkar. Þið eruð börn hins miskunnsama og eilífa föður á himnum, Drottins herskaranna, þess sem skapaði alheiminn, dreifði stjörnunum um víðan geim og staðsetti pláneturnar á sinn útvalda stað á sporbraut. Þið eruð í hans höndum. Mjög góðum höndum. Kærleiksríkum höndum. Umhyggjusömum höndum. Ekkert sem neinn getur nokkru sinni sagt getur breytt því. Orð þeirra eru merkingarlaus í samanburði við það sem Guð hefur sagt um ykkur. Þið eruð dýrmæt börn hans, Hann elskar ykkur. Jafnvel þegar þið hrasið, jafnvel þegar þið snúið frá honum, þá elskar Guð ykkur. Ef ykkur finnst þið týnd, yfirgefin eða gleymd, óttist ekki. Hinn góði hirðir mun finna ykkur. Hann mun leggja ykkur á herðar sér. Hann mun bera ykkur heim. 2 Kæru systur, leyfið þessum guðdómlega sannleika að smjúga djúpt inn í hjörtu ykkar. Þá munið þið uppgötva að það eru til margar ástæður fyrir því að vera ekki leið því að þið hafið eilíf örlög til að uppfylla. Hinn ástkæri frelsari heimsins gaf líf sitt svo að þið gætuð valið að gera þau örlög raunveruleg. Þið hafið tekið á ykkur nafn hans, þið eruð lærisveinar hans. Vegna hans getið þið klæðst kufli eilífrar dýrðar. Sú sem hataði Önnur systirin var reið út í heiminn. Eins og leiða systirin þá fannst henni að vandamálin í lífi hennar væru einhverjum öðrum að kenna. Hún kenndi fjölskyldu sinni um, vinum sínum, yfirmanni, samstarfsmönnum, lögreglunni, nágrönnunum, kirkjuleiðtogunum, tískunni, krafti sólgosa og einfaldri óheppni. Hún réðst að þeim öllum. Hún sá sig ekki sjálfa sem vonda manneskju. Þvert á móti þá fannst henni að hún væri einungis að standa með sjálfri sér. Hún trúði því að allir aðrir væru hvattir áfram af eigingirni, smámunasemi og hatri. Henni fannst hinsvegar að hún væri hvött áfram af góðum ásetningi, réttlæti, ráðvendni og kærleika. Því miður þá er hugsunarháttur reiðu systurinnar allt of algengur. Þetta kom fram í nýlegri könnun sem kannaði ágreining á milli andstæðra hópa. Hluti af þessar könnun fólst í því að vísindamenn ræddu við Palestínumenn og Ísraelsmenn í miðausturlöndum og Repúblikana og Demókrata í Bandaríkjunum. Þeir uppgötvuðu að öllum hópunum fannst að þeirra málstaður væri hvattur áfram af kærleika, frekar en hatri, en þegar þeir voru inntir eftir því hvers vegna andstæðingar þeirra væru í þessari baráttu þá vildu þeir meina að hatur væri aðal hvatning þeirra. 3 Með öðrum orðum þá þóttust allir hóparnir vera góði kallinn réttlátir, góðviljaðir og sannsöglir. Í samanburði þá sáu þeir andstæðinga sína sem vondu kallana, óupplýsta, óheiðarlega og jafnvel illa. Árið sem ég fæddist var heimurinn sokkinn í hræðilegt stríð sem færði kvalarfullan trega og gríðarlegra sorg í heiminn. Það var mín þjóð sem olli þessu stríði hópur fólks sem tilgreindi aðra hópa sem illa og hvatti til þess að þeir væru hataðir. Þeir þögguðu niður í þeim sem þeir kunnu ekki við. Þeir niðurlægðu þá og djöfulkenndu. Þeir töldu þá óæðri, jafnvel ekki mennska. Um leið og þið niðurlægið hóp fólks, þá eruð þið líklegri til að réttlæta orð og ofbeldi gagnvart þeim. Mig hryllir þegar ég hugsa um það sem gerðist í Þýskalandi á 20. öldinni. Þegar einhver hefur andstæðar skoðanir við okkur eða er ósammála okkur þá er það freistandi að reikna með því að það sé eitthvað að þeim. Þaðan eru einungis fá skref í það að tengja hinar verstu tilætlanir við orð þeirra og gerðir. Að sjálfsögðu verðum við alltaf að standa upp fyrir það sem er rétt og það koma þær stundir að við verðum að hækka raddir okkar fyrir þann málstað. Þegar við, hins vegar, gerum svo með reiði eða hatri í hjörtum okkar, þegar við ráðumst á aðra til að særa, niðurlægja eða þagga niður í þeim, þá er möguleiki á að við séum ekki að gera svo í réttlæti. Hvað kenndi frelsarinn? Ég segi yður: Elskið óvini yðar, og biðjið fyrir þeim, sem ofsækja yður, svo að þér reynist börn föður yðar á himnum. 4 Þetta er háttur Drottins. Það er fyrsta skrefið í að brjóta niður þá múra sem skapa svo mikla reiði, hatur, aðskilnað og ofbeldi í heiminum. Kannski kunnið þið þá segja: Já ég væri til í að elska óvini mína, ef þeir væru tilbúnir að gera slíkt hið sama. Það skiptir samt engu máli, er það? Við berum ábyrgð á okkar eigin lærisveinsþjónustu og það hefur lítið, ef nokkuð, að gera með það hvernig aðrir koma fram við okkur. Að sjálfsögðu vonum við að þeir endurgjaldi með því að vera skilningsríkir og góðhjartaðir, en kærleikur okkar gagnvart þeim tengist ekki tilfinningum þeirra gangvart okkur. Kannski mun átak okkar í að elska óvini okkar mýkja hjörtu þeirra og hafa áhrif á þá til góðs. Kannski mun það ekki gerast. Það breytir samt ekki skuldbindingu okkar um að fylgja Jesú Kristi. Þar af leiðandi munum við, sem meðlimir Kirkju Jesú Krists hinna Síðari daga heilögu, elska óvini okkar. 2

7 Við munum sigrast á reiði eða hatri. Við munum fylla hjörtu okkar af kærleika gagnvart öllum börnum Guðs. Við munum rétta út hendina til annarra og þjóna þeim jafnvel þeim sem gætu ofsótt [okkur]. 5 Hinn sanni lærisveinn Þriðja systirin er fulltrúi hins sanna lærisveins Jesú Krists. Hún gerði nokkuð sem getur verið mjög erfitt að gera, hún treysti Guði sama þó hún stæði frammi fyrir háði og mótlæti. Henni tókst einhvern vegin að viðhalda trú sinni og von, þrátt fyrir fyrirlitninguna og tortryggnina sem umkringdi hana. Hún lifði í gleði, ekki vegna þess að aðstæður hennar væri gleðilegar heldur vegna þess að hún var glöð. Ekkert okkar kemst í gegnum þetta líf án móttstöðu. Hvernig getum við haldið augliti okkar einbeittu á hina dýrðlegu hamingju sem hinum trúföstu er lofað, þegar svo mörg öfl reyna að draga okkur í burtu? Ég trúi því að svarið megi finna í draumi sem spámann dreymdi fyrir þúsundum árum síðan. Spámaðurinn heitir Lehí og draumur hans er skráður í hina dýrmætu og yndislegu Mormónsbók. Í draumi sínum sá Lehí víðáttumikla sléttu og á henni var undursamlegt tré, fegurra en orð fá lýst. Hann sá einnig hóp af fólki sem voru á leiðinni að tréinu. Þeim langaði að smakka stórkostlegan ávöxt þess. Þeim fannst og þau treystu því, að það myndi færa þeim mikla hamingju og varanlegan frið. Það var mjór stígur sem lá að tréinu og meðfram honum var járnstöng sem hjálpaði þeim að halda sig á veginum. Þar var einnig að finna dökka þoku sem hindraði sýn þeirra á bæði stígnum og tréinu. Kannski enn hættulegri var ómur hláturs og háðs sem kom frá stórri og rúmmikilli byggingu sem stóð nærri. Það sem enn verra var, háðið sannfærði suma sem höfðu komist að tréinu og bragðað á undursamlegum ávexti þess, um að skammast sín og þau ráfuðu burt. 6 Kannski byrjuðu þau að efast um að tréið væri eins fallegt og þeim hafði áður fundist. Kannski byrjuðu þau að draga í efa raunveruleika þess sem þau höfðu upplifað. Kannski fannst þeim að ef að þau snéru frá tréinu þá myndi lífið verða auðveldara. Kannski myndu þau aldrei aftur upplifa háð eða að vera aðhlátursefni. Í raun þá virtist það fólk sem gerði lítið úr þeim vera mjög hamingjusamt og skemmta sér vel. Kannski yrðu þau boðin velkomin inn í stóru og rúmmiklu bygginguna ef þau yfirgæfu tréið og kannski vera fagnað fyrir dómgreind þeirra, gáfur og fágun. Haldið ykkur á stígnum Kæru systur, kæru vinir, ef ykkur finnst erfitt að halda í járnstöngina og ganga stöðug í áttina að frelsun; ef hláturinn og háð annarra sem virðast svo sjálfsörugg, verður til þess að þið efist; ef þið hafið áhyggjur vegna ósvaraðra spurninga eða kenninga sem þið skiljið ekki ennþá; ef þið eruð sorgmædd vegna vonbrigða, þá hvet ég ykkur til að muna draum Lehís. Haldið ykkur á stígnum! Aldrei sleppa járnstönginni - orði Guðs! Ef einhver reynir að fá ykkur til að skammast ykkar fyrir að meðtaka af kærleika Guðs, ekki veita þeim athygli. Gleymið því aldrei, þið eruð börn Guðs, ykkur er lofað miklum blessunum; ef þið getið lært að gera vilja hans þá munið þið búa með honum aftur! 7 Loforð um hrós og samþykki heimsins eru ótrygg, ósönn og endanlega ófullnægjandi. Loforð Guðs eru örugg, sönn og gleðileg - nú og um alla eilífð. Ég býð ykkur að íhuga trúarbrögð og trú frá hærra sjónarmiði. Ekkert sem boðið er upp á í hinni stóru og rúmmiklu byggingu er sambærilegt við ávexti þess að lifa eftir fagnaðarerindi Jesú Krists Það sem auga sá ekki og eyra heyrði ekki og ekki kom upp í hjarta nokkurs manns, allt það sem Guð fyrirbjó þeim, er elska hann. 8 Ég hef lært fyrir mig sjálfan að vegur lærisveinsins í fagnaðarerindi Jesú Krists, er vegur gleði. Það er vegur öryggis og friðar. Það er vegur sannleika. Ég ber vitni um að með gjöf og krafti heilags anda, getið þið lært þetta fyrir ykkur sjálf. Á sama tíma, ef stígurinn verður ykkur erfiður þá vona ég að þið finnið skjól og styrk í yndislegum félagasamtökum kirkju okkar, Barnafélagi, Stúlknafélagi og Líknarfélagi. Þau eru eins og vegvísar á leiðinni, þar sem þið getið endurnýjað sjálfsöryggi ykkar og trú fyrir gönguna sem er framundan. Þau eru athvarf, þar sem þið getið fundið að þið tilheyrið og meðtekið hvatningu frá systrum ykkar og samlærisveinum ykkar. Það sem þið lærið í Barnafélaginu undirbýr ykkur fyrir viðbótar sannleikann sem þið lærið sem ungar stúlkur. Sá vegur lærisveinsins sem þið gangið í Stúlknafélagskennslunni leiðir að félagskap og systralagi Líknarfélagsins. Með hverju skrefi á leiðinni, er ykkur gefið aukin tækifæri til að sýna kærleika ykkar gagnvart öðrum, til dæmist í gegnum þjónustustörf, umhyggju, kærleika, dyggð og þjónustu. Það að velja sér þessa leið, leið lærisveinsins, mun leiða að ósegjanlegri hamingju og uppfyllingu guðlegs eðlis ykkar. Það verður ekki auðvelt. Það mun krefjast alls þess besta sem þið eigið - allrar greindar ykkar, sköpunargáfu, trúar, ráðvendni, styrks, ákveðni og kærleika. Dag einn munið þið svo horfa tilbaka á verk ykkar og hve þakklátar þið munið vera fyrir það að hafa staðið stöðugar, að þið trúðuð og að þið fóruð ekki af stígnum. Haldið áfram Það getur verið að það séu margir þættir í lífinu sem þið hafið enga stjórn á. Að lokum munið þið hafa valdið til að velja bæði áfangastað 3

8 ykkar og mikið af reynslu ykkar á leiðinni. Það er ekki eins mikið geta ykkar eins og val ykkar sem hefur úrslitavaldið í lífi ykkar. 9 Þið getið ekki leyft aðstæðum að gera ykkur leiðar. Þið getið ekki leyft þeim að gera ykkur reiðar. Þið getið glaðst yfir því að þið eruð dætur Guðs. Þið getið fundið gleði og hamingju í náð Guðs og í kærleika Jesú Krists. Þið getið verið glaðar. Ég hvet ykkur til að fylla hjörtu ykkar með þakklæti fyrir ríkulega og takmarkalausa gæsku Guðs. Kæru systur, þið getið þetta! Ég bið þess með allri ástúð sálar minnar að þið megið velja að halda áfram í áttina að lífsins tréi. Ég bið þess að þið munið velja að lyfta upp röddum ykkar og gera líf ykkar að dýrlegri sinfóníu lofs, fagna í kærleika Guðs og í því undri sem kirkja hans og fagnaðarerindi Jesú Krists, getur fært heiminum. Söngur hins sanna lærisveins getur stundum verið smá falskur og jafnvel of hávær stundum. Þannig hefur það verið frá upphafi tímans. Hvað okkar himneska föður varðar og þá sem elska og heiðra hann, þá er þetta hin dýrmætasti og fallegasti söngur - hinn göfugi og helgandi söngur um lausnandi kærleika og þjónustu við Guð og náungann. 10 Ég skil eftir blessun mína sem postuli Drottins, að þið munið finna styrkinn og hugrekkið, til að dafna í gleði, sem dætur Guðs á sama tíma og þið gangið, dag hvern, á hinum dásamlega vegi lærisveinsins. Í hinu helga nafni Jesú Krists, amen. HEIMILDIR 1.Sjá 2 Ne 2:14, Sjá Lúk 15: Boston College, Study Finds Intractable Conflicts Stem from Misunderstanding of Motivation, ScienceDaily, 4. nóv. 2014, sciencedaily.com. 4.Matt 5: Matt 5:44. 6.Sjá 1 Ne 8. 7.Sjá I Am a Child of God, Children s Songbook, Kor 2:9. 9.Sja The Most Inspirational Book Quotes of All Time, pegasuspublishers.com/blog. 10.Sjá Alma 5: Intellectual Reserve, Inc. Allur réttur áskilinn. Printed in Germany. Samþykkt á ensku: 6/17. Þýðing samþykkt: 6/17. Þýðing á Visiting Teaching Message, November Icelandic