TADBIR URUS DAN PEMBANGUNAN BELIA: PENGALAMAN JAWATANKUASA KEMAJUAN DAN KESELAMATAN KAMPUNG. Amin Ayub. University Utara Malaysia

Transcription

1 TADBIR URUS DAN PEMBANGUNAN BELIA: PENGALAMAN JAWATANKUASA KEMAJUAN DAN KESELAMATAN KAMPUNG 1 Siti Alida John Abdullah, 2 Asmah Laili Hj Yeon, 1 Rozita Arshad, 2 Alias Azhar & 2 Zainal Amin Ayub 1 Pusat Pengajian Kerajaan 2 Pusat Pengajian Undang-Undang University Utara Malaysia Corresponding author: alida@uum.edu.my Abstrak Belia adalah penggerak utama dalam pembangunan. Mereka perlu diberi peluang untuk menyuarakan pandangan dan dilibatkan secara langsung dalam pembuatan keputusan mengenai polisi-polisi pembangunan. Sebagai salah satu pemegang taruh, mereka perlu terlibat dalam tadbir urus di beberapa peringkat dalam pentadbiran negara, bukan hanya untuk memenuhi keperluan pembangunan berdasarkan kehendak mereka tetapi juga untuk menyediakan mereka menjadi pemimpin-pemimpin negara di masa hadapan. Maka, kajian ini ingin menentukan sejauh mana peluang diadakan untuk melibatkan belia dalam proses-proses pembuatan keputusan terutama di akar umbi melalui Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK) dan juga kesedaran ahli-ahli JKKK mengenai kepentingan penglibatan belia dalam pembuatan keputusan. Data dikumpulkan melalui pengedaran sebanyak 752 soal selidik kepada ahli-ahli JKKK di Semenanjung Malaysia. Statistik diskriptif digunakan untuk melaporkan dapatan kajian. Dapatan kajian menunjukkan penglibatan yang sederhana oleh belia dalam JKKK dan tingkat kesedaran adalah tinggi dalam kalangan responden tentang keperluan penglibatan belia dalam pembuatan keputusan. Kata kunci: Tadbir urus, Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung, Belia, Pembuatan keputusan 83

2 GOVERNANCE AND YOUTH DEVELOPMENT: AN EXPERIENCE OF JAWATANKUASA KEMAJUAN DAN KESELAMATAN KAMPUNG Abstract Youth is the main driving force in development. They should be given the opportunity to express their views and be directly involved in making decisions about development policies. As one of the driving force, they need to be involved in governance at multiple levels within the administration of the country, not only to meet the development needs based on their needs but also to prepare them to become leaders of the future. Thus, this study aimed to determine the extent of the opportunity to involve youth in decision-making processes, especially at the grassroots level through the Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK) and also members of the JKKK awareness about the importance of youth involvement in decision-making. Data collected through the distribution of questionnaires to 752 members of the JKKK in Peninsular Malaysia. Descriptive statistics were used to report the findings. The findings show that simple participation by youth in the JKKK and the level of awareness is high among respondents about the needs of youth involvement in decisionmaking. Keywords: Management, Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung, youth, decision making 1.0 PENGENALAN Pada masa ini separuh daripada 30.7 juta penduduk Malaysia merupakan belia apabila Akta Pertubuhan Belia dan Pembangunan Belia 2007 mendefinisikan mereka yang berumur antara 15 hingga 40 tahun sebagai belia. Jumlah belia yang begitu besar ini merupakan satu cabaran dan juga peluang untuk pembangunan negara. Sebagai negara berpendapatan sederhana yang berwawasan untuk mencapai status negara maju menjelang tahun 2020, setiap ahli masyarakatnya merupakan modal ekonomi dan sosial yang perlu mengambil bahagian secara meluas untuk mencapai matlamat tersebut. Selain itu, penglibatan dalam aktiviti tadbir urus juga akan membantu belia mempertahankan hak dan melaksanakan tanggungjawab mereka sebagai rakyat selain melatih mereka untuk menjadi pemimpin yang berkesan. Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung atau JKKK, merupakan satu struktur yang dicipta oleh Kerajaan Persekutuan untuk meningkatkan taraf hidup masyarakat di kawasan-kawasan luar bandar. Oleh itu, JKKK bertindak sebagai agen pembangunan di peringkat akar umbi dan menjadi penghubung antara masyarakat kampung dan agensi-agensi kerajaan. Sebagai entiti yang paling hampir dengan masyarakat, ia menjadi satu wahana yang paling mudah bagi belia untuk terlibat dalam proses pembuatan keputusan di peringkat 84

3 komuniti kampung apabila mereka menjadi sebahagian daripada ahli jawatankuasa JKKK atau melibatkan diri secara langsung dalam aktiviti-aktiviti yang dilaksanakan oleh JKKK. Adakah diharapkan belia akan mendapat manfaat apabila mereka berinteraksi secara berterusan dengan kumpulan yang lebih matang dan berpengalaman dalam pembuatan keputusan dan melibatkan diri secara aktif dengan menyumbangkan ide-ide and penyelesaian kepada pelbagai isu politik, ekonomi, dan sosial. Secara umumnya, sebuah jawatankuasa JKKK terdiri antara enam hingga 15 orang ahli termasuk Pengerusi dan Setiausaha. Objektif utama kertas kerja ini adalah menentukan sejauh mana penglibatan belia dalam struktur governan JKKK dan tingkat kesedaran dalam kalangan ahli-ahli JKKK mengenai keperluan penglibatan belia dalam pembuatan keputusan. 2.0 SOROTAN LITERATUR Terma tadbir urus telah berkembang bagi menunjukkan berlakunya satu proses baharu dalam pentadbiran kerajaan. Tujuannya adalah untuk mencapai kecekapan dengan cara mencipta persekitaran yang bertertib dan berperaturan, pembuatan keputusan dan tindakan-tindakan yang melibatkan kedua-dua sektor awam dan swasta (Stoker, 1998). Menurut Peters dan Pierre (1998), matlamat tadbir urus adalah untuk memastikan supaya sumber-sumber sektor awam berada dalam kawalan politik dan pada masa yang sama strategi-starategi dibuat untuk menjamin keupayaan kerajaan untuk bertindak dalam persekitaran pengurusan desentralisasi yang baharu dan mencabar. Ini bermakna, keputusan-keputusan yang melibatkan peruntukan sumber dan penyediaan perkhidmatan dibuat lebih hampir dengan masyarakat. Mengikut Somerville (2011), tadbir urus bertujuan membentuk kelompok atau kolektiviti (kepentingan, kumpulan, lokaliti) dan mewakili mereka dalam arena-arena yang berbeza. Pembentukan kolektiviti di sini melibatkan konteks yang luas dan merangkumi partisipasi oleh rakyat dan entiti-entiti politik yang akan mempengaruhi bentuk dan kandungan sesuatu kolektiviti. Perwakilan bermaksud sebarang proses di mana individu atau sekumpulan orang bertindak bagi pihak masyarakat secara umum. "Tadbir urus yang baik", adalah satu konsep yang melambangkan tindakan tadbir urus. Ia juga dikenali sebagai tadbir urus koloboratif kerana memgumpulkan pelbagai pemegang taruh bersama-sama dengan agensi-agensi kerajaan bagi membincangkan isu dan 85

4 membuat keputusan bersama secara formal (Ansell & Gash, 2007). Ia membawa implikasi bahawa aktor-aktor bukan kerajaan atau pemegang taruh benar-benar mempunyai tanggungjawab dan peluang menentukan hasil dasar awam. Pemegang-pemegang taruh ini; samada rakyat atau pihak yang berkepentingan atau kumpulan-kumpulan seminat; mesti terlibat secara aktif untuk membentuk dan menjamin perlaksanaan dasar-dasar. Maka, tadbir urus yang baik mempunyai prinsip-prinsip seperti penyertaan, proses membuat keputusan yang telus, kedaulatan undang-undang, responsif, akauntabiliti dan keberkesanan. Mengikut ahli teori Henrik Bang (2004), trend ke arah jaringan tadbir urus adalah untuk melibatkan pihak pentadbiran kerajaan bersama-sama dengan ahli masyarkat untuk membentuk dasar secara bersama berdasarkan isu-isu yang timbul dan bukan semata-mata berdasarkan struktur formal sedia ada. Dengan bertindak demi kepentingan sendiri, identitiidentiti politik baru yang dikenali sebagai 'rakyat pakar' dan 'pembuat keputusan harian' akan terbentuk (Bang, 2004). Cara terbaik untuk melaksanakan prinsip-prinsip tadbir urus yang baik adalah di peringkat tempatan (Steden, Caem & Boutellier, 2011). Menurut The World Programme of Action for Youth to the Year 2000 and Beyond (1997), penglibatan aktif belia dalam masyarakat dan pembuatan keputusan adalah penting untuk perkembangan mereka (World Youth Report, 2003; Busseri, Rose-Krasnor, Willoughby & Chalmers, 2006; Vromen & Collin, 2010). Belia berhak untuk menyatakan pandangan mereka khususnya dalam perkara yang berkaitan dengan diri mereka sendiri dan pandangan mereka wajar diberikan perhatian serius. Para cendekiawan berpendapat bahawa bilangan belia dalam struktur pembuat keputusan perlu ditingkatkan untuk melancarkan demokrasi dan menjaga kepentingan anak-anak muda (Harris, Wyn & Younes, 2007; Asante, 2012). Kegagalan untuk mengiktiraf sumbangan belia akan memberi kesan buruk dalam kehidupan harian mereka dan mungkin menjejaskan kesejahteraan sebahagian besar penduduk sesebuah negara. Kajian-kajian terdahulu mendapati bahawa belia menjadi peserta aktif dalam komuniti mereka apabila mereka merasakan bahawa mereka mempunyai hubungan yang baik dengan orang dewasa dan mereka mempunyai suara yang kuat dalam membuat keputusan (Borden & Seridó, 2009). Adalah sangat penting bagi masyarakat untuk melibatkan belia dengan peluang untuk terlibat dalam komuniti mereka dan menjadi sebahagian daripada penyelesaian kepada masalah dan tidak menjadi masalah itu sendiri. Individu belia dan masyarakat akan 86

5 mendapat manfaat apabila belia dibenarkan untuk membuat keputusan dan mengambil tindakan untuk kebaikan masyarakat (Christens & Dolan, 2011). Tambahan pula, hubungan dengan kumpulan dewasa yang penting, berpengalaman dan mengawal pelbagai sumber akan memudahkan pertukaran maklumat, kemahiran dan peralihan belia kepada dunia dewasa (Sullivan & Larson, 2010). Pengalaman ini akan meningkatkan pembangunan belia dan menggalakkan rasa pencapaian (Lerner, 2002; Jennings, Parra-Medina, Hilfinger Messias & McLoughlin, 2006; Seridó, Borden & Perkins, 2011; Blanchet-Cohen, Manolson & Shaw, 2014). 3.0 Metodologi Kajian ini menggunakan pendekatan kuantitatif. Satu kaedah tinjauan penerokaan menggunakan soal selidik telah digunakan untuk menyiasat kesedaran ahli-ahli Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung di Malaysia berhubung isu pembangunan belia dan tadbir urus. Sejumlah 752 soal selidik telah dikumpulkan daripada peserta latihan JKKK yang dijalankan dari bulan September hingga Disember 2014 oleh Institut Kemajuan Desa (INFRA), sebuah institusi yang ditubuhkan di bawah Kementerian Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah. 4.0 DAPATAN KAJIAN 4.1 Profil Responden Daripada 752 responden Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung, hanya 125 (16.6%) adalah dalam kategori belia. Responden kumpulan belia majoritinya berumur antara 31 hingga 40 tahun (78.4%) dan hanya 17.6% berumur antara 21 hingga 30 tahun. Terdapat lima responden yang berumur kurang daripada 21 tahun. Bagi responden bukan belia, taburan adalah seperti berikut: 242 responden (38.6%) adalah dalam lingkungan umur 41 hingga 50 tahun, 311 (49.6%) dalam kumpulan 51 hingga 60 tahun dan hanya 74 (11.8%) berumur 61 tahun atau lebih. 87

6 Jadual 1 Demografi Responden Responden Bukan Belia Responden Belia Kekerapan % Kekerapan % Jantina Lelaki Perempuan Jawatan Pengerusi Setiausaha Lain-lain Pengalaman < 5 tahun 5 10 tahun > 10 tahun Jadual I menunjukkan ciri-ciri demografi responden kumpulan belia dan bukan belia. Majoriti responden adalah lelaki. Terdapat ketetapan oleh kerajaan persekutuan bahawa sekurang-kurangnya seorang ahli JKKK mestilah perempuan. Mungkin hal ini membantu untuk meraih perwakilan kecil perempuan seperti yang ditunjukkan dalam jadual berkenaan. Majoriti responden bukan belia adalah Pengerusi JKKK manakala bagi kumpulan belia majoriti memegang jawatan sebagai Setiausaha. Kategori jawatan lain termasuk Naib Pengerusi, Bendahari dan ahli. Pengerusi dan Setiausaha JKKK akan menerima elaun bulanan manakala ahli-ahli jawatankuasa lain hanya akan menerima elaun kehadiran. Di samping itu, majoriti golongan belia hanya mempunyai pengalaman jangka pendek sebagai sebahagian daripada JKKK manakala agihan pengalaman dalam kalangan kumpulan bukan belia adalah lebih seimbang. Tidak mengejutkan, beberapa responden (n = 48) terlibat sebagai ahli atau pemegang jawatan dalam JKKK untuk tempoh masa yang panjang sehingga 20 hingga 25 tahun. 88

7 Bilangan JKKK 4.2 Tadbir Urus dalam JKKK Responden ditanya mengenai bilangan ahli JKKK dalam komuniti mereka. Walaupun jawapan yang diberi adalah antara enam hingga 25 orang, lebih daripada 85% responden menyatakan bahawa mereka mempunyai sebanyak 15 orang ahli dalam jawatankuasa mereka. Mengikut garis panduan yang disediakan oleh Kementerian Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah, sesebuah JKKK mesti mempunyai sekurang-kurangnya enam orang anggota, termasuk Pengerusi, Naib Pengerusi, Setiausaha dan sekurang-kurangnya tiga orang anggota lain. Mengenai bilangan ahli yang merupakan belia, jawapan yang diberikan adalah antara satu hingga 15 orang. Carta di bawah menunjukkan taburan ahli belia dalam JKKK adalah majoritinya sekitar dua hingga lima orang untuk kebanyakan JKKK. Di samping itu, umur ahli belia yang paling muda dalam JKKK adalah antara 19 hingga 39 tahun. Ia boleh dilihat daripada Carta 2 bahawa kebanyakan JKKK melantik orang dewasa muda yang berumur antara 25 hingga 30 tahun (n = 267), tetapi terdapat juga JKKK yang mempunyai belia termuda yang lebih berusia iaitu sekitar 31 tahun atau lebih (n = 200). Hanya sebilangan kecil JKKK mempunyai ahli-ahli muda berusia kurang daripada 25 tahun (n = 98). Bilangan Belia dalam Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung Bilangan Belia Carta 1. Menunjukkan bilangan ahli belia dalam JKKK. 89

8 Umur Termuda dalam Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung 60 n tahun Carta 2. Menunjukkan umur belia termuda dalam JKKK. Jawapan responden kepada beberapa soalan mengenai tadbir urus JKKK dapat dilihat daripada Jadual 2. Daripada soalan satu, ia adalah jelas bahawa kepimpinan JKKK dikawal oleh bukan belia kerana hanya satu perlima daripada JKKK dipimpin oleh belia. Walau bagaimanapun, jawatan Setiausaha/Bendahari yang dipegang oleh belia dan bukan belia hampir seimbang. Walaupun tiada bukti ditemui mengenai peraturan untuk menguatkuasakan penyertaan belia sebagai ahli JKKK, temu bual dengan pegawai Kementerian Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah mengesahkan bahawa syarat supaya setiap JKKK perlu mempunyai wakil belia memang ada (Hamidi Zakaria, komunikasi peribadi, 24 April 2014). Walau bagaimanapun, kelihatan bahawa kebanyakan ahli dan penjawat dalam JKKK tidak mengetahui peraturan ini kerana majoriti memberikan jawapan negatif kepada soalan ini (S3). Namun begitu, kira-kira satu perlima daripada responden mengakui bahawa keanggotaan majoriti dalam JKKK mereka dipegang oleh belia berbanding bukan belia. Dapatan kajian juga menunjukkan bahawa majoriti responden bersetuju bahawa mempunyai ahli-ahli belia dalam JKKK dapat memberi kesan positif untuk meningkatkan keberkesanan aktiviti-aktiviti yang dilaksanakan. 90

9 Jadual 2 Isu-isu Tadbir Urus dalam JKKK Soalan S1. Adakah anda memegang jawatan sebagai Pengerusi/ Timbalan Pengerusi dalam JKKK anda? S2. Adakah belia memegang jawatan sebagai Setiausaha/Bendahari dalam JKKK anda? S3. Adakah terdapat peraturan yang mewajibkan penyertaan belia dalam JKKK? S4. Adakah belia merupakan majoriti dalam JKKK anda? S5. Adakah penyertaan belia dalam JKKK boleh membantu meningkatkan keberkesanan aktiviti JKKK? Ya Tidak n % n % Tadbir Urus dan Pembangunan Belia Terdapat lapan tujuan pembangunan belia seperti yang dinyatakan oleh Akta Pertubuhan Belia dan Pembangunan Belia 2007 (APBPB, 2007), iaitu (i) pembangunan peribadi belia; (ii) pembangunan sikap kesetianegaraan dalam kalangan belia; (iii) penyebaran prinsipprinsip Rukun Negara; (iv) mewujudkan kesedaran belia tentang unsur dan nilai negatif; (v) penerapan kesedaran terhadap kebudayaan, alam sekitar, sukan, kesihatan, kerohanian dan kebajikan sosial dalam kalangan belia; (vi) peluang penyertaan belia dalam program komuniti bandar dan luar bandar; (vii) peluang bagi latihan kepimpinan, kemahiran dan keusahawanan; dan (viii) membantu penyesuaian diri belia dan membentuk sikap positif dalam menangani cabaran kehidupan melalui penggunaan komponen pendidikan dan kemahiran hidup. Penyertaan belia dalam JKKK yang bertindak sebagai agen penghubung di antara masyarakat dan kerajaan akan membolehkan mereka untuk mencapai beberapa matlamat ini termasuk membangunkan sikap yang baik, menggalakkan kemahiran kepimpinan dan sosial, memperkasa belia sebagai rakan kongsi dalam pembangunan melalui kerjasama membuat keputusan dan pelaksanaan program-program pembangunan. Usaha ini tidak akan menjadi kenyataan jika semua pihak berkepentingan; belia, ahli-ahli masyarakat, jentera kerajaan; tidak menyedari atau mempersetujui dengan objektif-objektif berkenaan dan tidak bekerja bersama-sama untuk mencapainya. 91

10 Beberapa soalan ditanya untuk meneliti tahap kesedaran responden JKKK mengenai peranan JKKK sebagai struktur tadbir urus tempatan atau akar umbi. Majoriti responden daripada kedua-dua kumpulan tahu bahawa belia mesti terlibat dalam membuat keputusan mengenai isu-isu ekonomi untuk tujuan pembangunan belia seperti yang ditunjukkan oleh Jadual 3. Responden juga ditanya mengenai penglibatan mereka dalam proses membuat keputusan pada pelbagai tahap yang berbeza. Menurut kumpulan belia, mereka lebih terlibat dalam membuat keputusan mengenai hal ehwal ekonomi di peringkat kampung (84.8%) berbanding daerah (49.6%), peringkat negeri (33.6%) atau kebangsaan (32%). Jadual 3 Belia Perlu Terlibat dalam Pembuatan Keputusan Mengenai Ekonomi Belia Bukan Belia Kekerapan % Kekerapan % Sangat Tidak Setuju Tidak Setuju Tidak Pasti Setuju Sangat Setuju Jadual 4 Belia Perlu Terlibat dalam Pembuatan Keputusan Mengenai Hal Sosial Belia Bukan Belia Kekerapan % Kekerapan % Sangat Tidak Setuju 2.3 Tidak Setuju Tidak Pasti Setuju Sangat Setuju

11 Jadual 5 Peluang Mencukupi oleh Kerajaan Untuk Pembangunan Belia Dalam Pembuatan Keputusan Belia Bukan Belia Kekerapan % Kekerapan % Sangat Tidak Setuju Tidak Setuju Tidak Pasti Setuju Sangat Setuju Selain daripada pengetahuan mengenai penglibatan belia dalam membuat keputusan mengenai isu-isu ekonomi, responden juga disoal tentang kesedaran tentang keperluan penglibatan belia dalam membuat keputusan mengenai isu-isu sosial demi pembangunan belia. Majoriti daripada kedua-dua kumpulan menyatakan persetujuan dengan kenyataan ini (Jadual 4). Apabila ditanya mengenai pengalaman sebenar, 113 (90.4%) daripada kumpulan belia mengesahkan penglibatan mereka dalam proses membuat keputusan mengenai isu-isu sosial di peringkat kampung. Bilangan ini terus merosot apabila hanya 57.6% daripada responden belia terlibat dalam membuat keputusan mengenai hal-hal sosial di peringkat daerah, 41.5% di peringkat negeri dan 36.8% di peringkat kebangsaan. Kajian ini juga berminat untuk menentukan sama ada peluang yang disediakan untuk belia untuk terlibat dalam urus tadbir adalah mencukupi. Berdasarkan Jadual 5, dapatan menunjukkan bahawa kedua-dua kumpulan bersetuju bahawa kerajaan telah menyediakan peluang yang mencukupi untuk belia dapat mengambil bahagian dalam pelbagai proses membuat keputusan mengenai pembangunan belia. Walau bagaimanapun, kumpulan bukan belia menyatakan persetujuan yang lebih tinggi berbanding dengan kumpulan belia. Lebih daripada satu perempat daripada golongan belia (26%) menjawab negatif atau tidak pasti dengan kenyataan itu. Ini mungkin disebabkan oleh rasa tidak puas hati atau kejahilan tentang pelbagai peluang yang disediakan dan isu itu perlu ditangani. 93

12 Jadual 6 Penyediaan Peluang oleh Organisasi Bukan Kerajaan Untuk Penglibatan Belia dalam Pembuatan Keputusan Belia Bukan Belia Kekerapan % Kekerapan % Sangat Tidak Setuju 5.8 Tidak Setuju Tidak Pasti Setuju Sangat Setuju Selain kerajaan, badan bukan kerajaan (NGO) seperti kelab-kelab, persatuanpersatuan, badan-badan sukarela, organisasi bukan berasaskan keuntungan atau pertubuhan kebajikan yang ditubuhkan oleh sekumpulan rakyat juga boleh memudahkan agenda tadbir urus. NGO adalah kumpulan-kumpulan yang beraneka dengan penglibatan dalam pelbagai aktiviti di arena tempatan, kebangsaan atau antarabangsa. Ini bermakna NGO boleh menyediakan peluang kepada rakyat biasa untuk terlibat dalam membuat keputusan dalam pelbagai aspek kehidupan. Apabila ditanya mengenai peluang yang disediakan oleh NGO untuk penglibatan belia dalam membuat keputusan, kedua-dua kumpulan belia dan bukan belia adalah sependapat seperti yang ditunjukkan oleh Jadual 6. Walau bagaimanapun, hanya 67.2% daripada kumpulan belia bersetuju dengan peluang yang disediakan oleh NGO berbanding dengan 73.6% persetujuan mereka mengenai peluang yang disediakan oleh kerajaan. Trend ini adalah sama dengan kumpulan bukan belia. Sebanyak 82.5% daripada responden bukan belia bersetuju dengan peluang yang disediakan kerajaan tetapi hanya 76.5% bersetuju mengenai peluang yang diberikan oleh NGO untuk belia membuat keputusan. 5.0 Perbincangan dan Kesimpulan Belia kurang diwakili dalam struktur pentadbiran JKKK. Sudah tiba masanya untuk Kerajaan Persekutuan mewujudkan undang-undang mengenai keahlian dalam JKKK. Mewajibkan penyertaan belia dalam JKKK tidak mencukupi. Mereka mesti mewakili demografi masyarakat setempat. Oleh itu, sekurang-kurangnya 30 hingga 40% daripada ahli JKKK mesti terdiri daripada golongan belia. Ini kerana, perwakilan kecil belia di beberapa JKKK akan membolehkan mereka untuk menyuarakan pandangan mereka mengenai beberapa isu 94

13 tetapi mereka tidak mempunyai kuasa saiz untuk mencapai kesan yang besar (Faulkner, 2009). Selain itu, dengan peningkatan dalam bilangan wakil belia dalam struktur membuat keputusan akan dapat menambah baik dasar-dasar berkaitan belia dan memastikan kepentingan belia akan lebih diberi penekanan (Gyampo, 2015). Penglibatan belia untuk mengambil bahagian dalam membuat keputusan di peringkat tempatan mempunyai implikasi yang besar untuk membangunkan kapasiti komuniti dan masyarakat sivil (Checkoway, Allison & Montoya, 2005). Walau bagaimanapun, kedudukan demografi ahli-ahli belia dalam JKKK yang agak sederhana boleh mengurangkan keberkesanan untuk memanfaatkan sepenuhnya potensi belia. Hanya beberapa orang dewasa muda yang mendapat peluang untuk menjadi sebahagian daripada JKKK. Ini bermakna segmen belia yang paling muda iaitu mereka daripada umur 15 hingga 18 tahun telah dikecualikan daripada bidang tadbir urus dan tidak mampu untuk menyatakan kehendak mereka. Ramai orang; ahli politik, birokrat, pemimpin masyarakat; tidak yakin dengan keperluan untuk memanfaatkan penglibatan kelompok muda ini untuk memperoleh input kepada strategi dan tindakan untuk mencapai hasil-hasil dasar yang lebih baik. Oleh itu, kelompok belia muda ini telah dinafikan pengalaman dan perwakilan yang mereka perlukan (World Youth Report, 2003). Disebabkan definisi belia di Malaysia mewujudkan satu kumpulan yang besar dan pelbagai, terdapat keperluan kritikal untuk memastikan supaya terdapat perwakilan daripada segmen belia muda supaya mereka tidak merasa terpinggir (Frank, 2006). Untuk berjaya mencapai tujuan Akta Pertubuhan Belia dan Pembangunan Belia 2007 untuk pembangunan belia, adalah penting bagi ahli-ahli JKKK bukan belia dan ahli-ahli lain dalam masyarakat untuk bekerjasama rapat dengan belia. Cabaran-cabaran yang berkaitan dengan isu-isu politik, ekonomi dan sosial hari ini adalah jauh berbeza dan sangat kompleks berbanding dua dekad yang lalu. Tambahan pula, keutamaan dan keperluan belia adalah berbeza daripada bukan belia. Penglibatan belia dalam proses membuat keputusan bukan sahaja akan memberi kuasa kepada mereka tetapi juga membina kemahiran kepimpinan dan membangunkan pemimpin (Haslinda Abdullah et al., 2012; Christen & Dolan, 2011). Walau bagaimanapun, kejayaan usaha ini juga akan bergantung kepada ahli-ahli lain dalam JKKK (iaitu kumpulan pakar bukan belia yang mempunyai kuasa atau hubungan baik dengan pihak berkuasa) untuk membantu menjalin hubungan yang bermakna, penuh kepercayaan dan rasa hormat dengan ahli-ahli belia (Sullivan & Larson, 2010; Krauss, Collura, Zeldin, Ortega, 95

14 Abdullah & Sulaiman, 2013). Tanpa komitmen dan sokongan daripada ahli-ahli bukan belia dalam JKKK, suara ahli-ahli belia akan kekurangan pengaruh dan akan menjadi tidak berkesan. Ia adalah satu tanda yang menggalakkan apabila majoriti ahli JKKK menyedari kepentingan penglibatan belia dalam proses membuat keputusan. Walau bagaimanapun, walaupun hanya minoriti (kurang 10%) daripada kedua-dua kumpulan menyatakan keraguan dan ketidakpastian mengenai peranan belia membuat keputusan dalam isu-isu ekonomi dan sosial, situasi ini perlu ditangani segera kerana responden mewakili segmen penting dalam masyarakat setempat. Jika menjadi sebahagian daripada tadbir urus tempatan tidak membantu mereka memahami keperluan segera untuk membangunkan potensi belia, maka pencapaian matlamat APBPB 2007 akan dikompromi. Ia juga perlu diambil perhatian bahawa tidak seperti kebanyakan negara, belia ditakrifkan di Malaysia sebagai satu kumpulan yang sangat besar dan pelbagai, maka sangat penting bagi kempulan ini dilengkapi dengan peluang dan kemahiran untuk mengambil bahagian dalam tadbir urus di semua peringkat. RUJUKAN Akta Pertubuhan Belia dan Pembangunan Belia (2007). Kuala Lumpur: ILBS Publications. Ansell, C. & Gash, A. (2007). Collaborative governance in theory and practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18, Asante, R. (2012). The youth and future of democracy in Ghana. Accra: Ghana Universities Press. Bang, H. (2004). Everyday makers and expert citizens: Building political not social capital, Discussion Paper, Australian National University, School of Social Sciences. Blanchet-Cohen, N., Manolson, S. & Shaw, K. (2014). Youth-led decision making in community development grants. Youth & Society, 46(6), Borden, L.M. & Serido, J. (2009). From program participant to community activist: A developmental journey. Journal of Community Psychology, 37, Busseri, M.A., Rose-Krasnor, L., Willoughby, T. & Chalmers, H. (2006). A longitudinal examination of breadth and intensity of youth activity involvement and successful development. Development Psychology, 42(6), Checkoway, B., Allison, T. & Montoya, C. (2005). Youth participation in public policy at the municipal level. Children and Youth Services Review, 27, Christens, B.D. & Dolan, T. (2011). Interweaving youth development, community and social change through youth organizing. Youth & Society, 43(2), Faulkner, K.M. (2009). Presentation and representation: Youth partnership in on-going public decision-making projects. Childhood, 16(1), Frank, K.I. (2006). The potential of youth participation in planning. Journal of Planning Literature, 20(4),

15 Gyampo, R. E. (2015). Youth in parliament and youth representation in Ghana. Journal of Asian and African Studies, Vol. 50(I), Haslinda Abdullah, Dzuhailmi Dahalan, Azimi Hamzah, Ismi Arif Ismail, Ezhar Tamam, Abdul-Lateef Abdullah, et al. (2012). Majis Belia Malaysia: Quo vadis transformasi era semasa. Geografia Online Malaysia Journal of Society and Space, 8(7), Harris, A., Wyn, J. & Younes, S. (2007). Young people and citizenship: An everyday perspective. Youth Studies Australia, 26(3), Jennings, L.B., Parra-Medina, D., Hilfinger Messias, D.K. & McLoughlin, K. (2006). Toward a critical social theory of youth empowerment. Journal of Community Practice, 14, Krauss, S.E., Collura, J., Zeldin, S., Ortega, A., Abdullah, H. & Sulaiman, A.H. (2013). Youth-adult partnership: Exploring contributions to empowerment, agency and community connections in Malaysian Youth Programs. Journal of Youth and Adolescence, 43(9), Lerner, R.M. (2002). Adolescents: Development, diversity, context and application. Upper Saddle River, N.J.: Prentice Hall. Peters, B.G. & Pierre, J. (1998). Governance without government? Rethinking public administration. Journal of Public Administration Research and Theory, 8(2), Serido, J., Borden, L.M. & Perkins, D.F. (2011). Moving beyond youth voice. Youth & Society, 43(I), Somerville, P. (2011). Multiscalarity and neighbourhood governance. Public Policy and Administration, 26(1), Steden, R., Caem, B. & Boutellier, H. (2011). The hidden strength of active citizenship: The involvement of local residents in public safety projects. Criminology & Criminal Justice, 11(5), Stoker, G. (1998). Governance as theory: Five prepositions. International Social Science Journal, 19(1), Sullivan, P.J. & Larson, R.W. (2010). Connecting youth to high-resource adults: Lessons from effective youth programs. Journal of Adolescent Research, 25(I), United Nations. (1997). World Programme of Action for Youth to the Year 2000 and Beyond. New York: United Nations Publications. United Nations (2003). World Youth Report The global situation of young people. New York: United Nations Publications. Vromen, A. & Collin, P. (2010). Everyday youth participation? Contrasting views from Australian policymakers and young people. Young, 18(1),